Το δίλημα της πώλησης

Πριν από τέσσερα χρόνια αγοράσατε με δάνειο που κάλυπτε το 50% της αξίας το σπίτι που κατοικείτε. Ξαφνικά τα δεδομένα αλλάζουν. Πως ;μία καλύτερη προσφορά εργασίας , ή ανεργία ή ακόμα και επειδή ο γείτονας θέλει να το αγοράσει για το παιδί του και προσφέρει περίπου τα χρήματα που ήδη έχετε καταβάλλει συν ένα μικρό κέρδος. Οι λόγοι πολλοί. Τι κάνετε; Αυτά συμβαίνουν στα παραμύθια θα απαντήσετε. Λάθος είναι ένα δίλλημα που απασχολεί, εξαιτίας της κρίσης , όλο και περισσότερους. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Πρώτη λύση:

Πουλάτε το σπίτι για να εξασφαλίσετε καλύτερη τιμή και εκμεταλλεύεστε τα μετρητά σας είτε για να αγοράσετε ένα καινούργιο σπίτι σε μία χαμηλότερη τιμή είτε για να έχετε καλύτερες ΚΑΘΑΡΕΣ αποδόσεις με τις οποίες θα μπορέστε να χρηματοδοτήσετε το ενοίκιο είτε για να αντιμετωπίσετε οικονομικά προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία καθαρή λύση. Αν τώρα αποδεχθεί συμφέρουσα αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες και τις προτεραιότητες αλλά και από το ίδιο το ακίνητο .Οι ιδιοκτήτες ακινήτων με σημαντική ρευστότητα πρέπει να προτιμήσουν την λύση της πώλησης αφού οι προσδοκίες για περαιτέρω πτώση των τιμών υπερισχύουν εκείνων που προβλέπουν σταθερότητα . Η λύση αυτή -και με την προϋπόθεση - της εξασφάλισης μίας ικανοποιητικής προσφοράς προσφέρει διέξοδο και για εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα αφού αποκτούν ρευστότητα ενώ την ίδια στιγμή μπορούν να περιορίσουν τα λειτουργικά τους έξοδα. Μη ξεχνάτε ότι η δόση του δανείου είναι ανελαστική ενώ το ενοίκιο μπορεί να προσαρμοστεί προς τα κάτω σε εποχές μάλιστα σαν την σημερινή.

Δεύτερη λύση:

Δεν πουλάτε και νοικιάζετε. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει οικονομική ανάγκη τότε η απόφαση αυτή θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάρτηση με τις αποδόσεις που προσφέρει το ενοίκιο, την φορολογία αλλά και το κόστος (διαχείριση ενοικιαστών, δαπάνες αποκατάστασης κ.α). Κάποιοι μεσίτες υποστηρίζουν επίσης ότι η διαχείριση των ενοικιαστών αλλά και το κόστος αποκατάστασης των πιθανών ζημιών καθιστά την επιλογή της διατήρησης αντιοικονομική. "Η απόφαση να ασχοληθεί κανείς με ενοικιαστές οι οποίοι δεν μπορούν να πληρώνουν το ενοίκιο και οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στην περιουσία μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική ", υποστηρίζουν. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να κάνετε ένα απλό υπολογισμό. Μετρήστε την απόδοση και το κόστος. Το κυριότερο; συνυπολογίστε το ενδεχόμενο να χρειαστεί να πουλήσετε σε ακόμα πιο "άσκημη" αγορά.

Τρίτη λύση: Το αφήνετε κλειστό...Έγκλημα.

Σε κάθε περίπτωση η απόφαση είναι συνάρτηση της ρευστότητας, της φορολογίας και της δυνατότητας χρηματοδότησης μίας πιθανής νέας αγοράς. Η επένδυση σε ακίνητα έχει υψηλή φορολογική επιβάρυνση υψηλό κόστος συντήρησης και υψηλό ρίσκο στην διαχείριση κυρίως σε περιόδους κρίσης . Αντίθετα η διακράτηση ρευστού έχει μικρό φορολογικό κόστος και κυρίως παρέχει την δυνατότητα αναζήτησης ευκαιριών αλλά και διαπραγμάτευσης καλύτερων όρων δανεισμού σε περίπτωση αγοράς κάποιου άλλου περιουσιακού στοιχείου . Και αυτό γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για εγγύηση αντί του ακινήτου είτε να αυξήσει την ίδια συμμετοχή και να διαπραγματευτεί καλύτερο επιτόκιο. Φυσικά , αν πρόκειται για λύση ανάγκης τότε αυτό που υπερισχύει είναι η ανάγκη.