Το άγχος της ρευστότητας

«Η αγορά βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πρωτόγνωρη κατάσταση όσο αφορά στις συναλλαγές της. Επιταγές δεν κυκλοφορούν. Ο χρόνος εξόφλησης έχει επιμηκυνθεί στους 9 μήνες κατά μέσο όρο. Το ζητούμενο πλέον για τις περισσότερες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις δεν είναι μόνο οι πωλήσεις αλλά το αν και το πότε θα πληρωθούν». Με αυτό το γλαφυρό τρόπο περιέγραψε εκπρόσωπος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων την κατάσταση που επικρατεί πλέον στην αγορά καθώς τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζουν χιλιάδες μικρομεσαίοι φαίνεται ότι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αλλαγές της ίδιας της δομής της αγοράς. Κύριο χαρακτηριστικό των αλλαγών αυτών είναι η αύξηση του βαθμού συγκέντρωσης. «Η κατακόρυφη αύξηση των ακάλυπτων επιταγών και των απλήρωτων συναλλαγματικών είναι η ορατή όψη του παγόβουνου. Η αθέατη όψη είναι ότι σε κάθε επιταγή που σφραγίζεται ή για κάθε γραμμάτιο που διαμαρτύρεται αναλογούν άλλες τρείς που οι εκδότες προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο με ανανεώσεις . Σύμφωνα με τις απόψεις οικονομολόγων κάθε ακάλυπτη ή απλήρωτη συναλλαγματική επηρεάζει μία σειρά τουλάχιστον 5 επιχειρήσεων που για κάποιες από αυτές το συγκεκριμένο ποσό είναι ζωτικό για την ομαλή εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων που έχουν. Από την άλλη πλευρά η αύξηση των ακάλυπτων επιταγών καθιστά ιδιαίτερα προσεκτικές τις τράπεζες στην χορήγηση μπλοκ επιταγών με αποτέλεσμα αρκετές χιλιάδες επιχειρήσεις να αδυνατούν να πάρουν μπλοκ και επομένως να επιμηκύνουν το χρονικό ορίζοντα εξόφλησης των υποχρεώσεων τους . Έτσι δημιουργείται μια σπειροειδής αντίδραση που μπορεί να συμπαρασύρει ακόμα και υγιείς οικονομικά επιχειρήσεις οι οποίες αντιμετωπίζουν προσωρινά προβλήματα ρευστότητας. Οικονομικοί αναλυτές υπογράμμιζαν μάλιστα ότι ο μεγαλύτερος όγκος των ακάλυπτων επιταγών δεν προέρχεται από ιδιώτες από επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν τα «μαγικά χαρτάκια» ως μέσος πληρωμής.