Οι φορολογούμενοι εκχωρούν στο δημόσιο εισοδήματα από μισθώματα ακινήτων τα οποία όμως δεν έχουν εισπραχθεί και μάλλον δεν θα εισπραχθούν ποτέ. Στα τμήματα Εισοδήματος των Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ) υπάρχουν συναλλαγές οι οποίες τα τελευταία χρόνια, την εποχή της οικονομικής ευμάρειας, είχαν ουσιαστικά περιπέσει στα αζήτητα. Μια από αυτές είναι η εκχώρηση μισθωμάτων. Η οικονομική ύφεση προκάλεσε εκρηκτική αύξηση του αριθμού των ενοικιαστών οι οποίοι δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην υποχρέωση καταβολής των μισθωμάτων στους ιδιοκτήτες. Πολλοί έκλεισαν τα καταστήματά τους αφήνοντας απλήρωτα μισθώματα ενώ το ίδιο έγινε και από πολλούς που αποχώρησαν από τις κατοικίες τις οποίες είχαν μισθώσει ή εξακολουθούν να διαμένουν σε ακίνητα για τα οποία δεν καταβάλλουν λόγω οικονομικών δυσχερειών το οφειλόμενο μίσθωμα. Η φορολογική νομοθεσία προβλέπει ότι οι ιδιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να φορολογηθούν για τα μισθώματα που προκύπτουν βάσει μισθωτηρίου συμβολαίου. Μάλιστα, δεν εξετάζεται από την εφορία αν αυτά τα μισθώματα έχουν εισπραχθεί. Αν δεν έχουν εισπραχθεί ο ιδιοκτήτης έχει δυο δυνατότητες. Είτε να δηλώσει κανονικά το εισόδημα από τα μισθώματα και να φορολογηθεί για αυτά προκειμένου στη συνέχεια να τα διεκδικήσει μέσω της δικαστικής οδού, είτε να διαγράψει εκχωρώντας τη σχετική απαίτηση στο δημόσιο. Για να γίνει η εκχώρηση πρέπει να υποβληθεί δήλωση στο τμήμα Εισοδήματος της εφορίας στην οποία υπάγεται ο φορολογούμενος, ενώ πρέπει να συνυποβληθεί και το σχετικό μισθωτήριο συμβόλαιο.

Μέχρι τα μέσα του 2013, η ύφεση αναμένεται να συνεχίσει να πλήττει την ελληνική οικονομία, ενώ τα μέτρα λιτότητας μπορεί να περιορίσουν τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Στην έκθεση του Οργανισμού, αναφέρεται πως ο ρυθμός ανάπτυξης θα αποκτήσει ξανά θετικό πρόσημο, το δεύτερο εξάμηνο του 2013. «Πιθανόν περαιτέρω αποδυνάμωση των ήδη περιορισμένων δυνατοτήτων των τραπεζών να στηρίξουν την ανάπτυξη αποτελεί επίσης μεγάλο κίνδυνο για τις προοπτικές», πρόσθεσε ο ΟΟΣΑ. Ο επικεφαλής ανάλυσης του οργανισμού, κ. Pier Carlo Padoan κάλεσε την Ελλάδα να παραμείνει στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που συμφώνησε με τους διεθνείς πιστωτές. «Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη. Αυτό απαιτεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση – και τονίζω ότιαναφέρομαι σε εφαρμογή – το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε με την τρόικα και άλλες χώρες», δήλωσε σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters και συμπλήρωσε: «Η παραμονή στο ευρώ θα είναι δαπανηρή, αλλά η αποχώρηση από την ευρωζώνη θα είναι πολύ πιο δαπανηρή για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες».

Το αποκορύφωμα δεκαετιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η έκδοση κοινού νομίσματος, του ευρώ, μεταξύ των ευρωπαϊκών οικονομιών, πλησιάζει στο τέλος του, σύμφωνα με τον Πωλ Κρούγκμαν. Μάλιστα, ο νομπελίστας οικονομολόγος αναφέρει στο μπλογκ του τέσσερα βήματα που θα οδηγήσουν στο τέλος του ευρώ:

1. Έξοδος της Ελλάδας, πολύ πιθανών τον Ιούνιο.

2. Μαζικές αναλήψεις σε τράπεζες της Ισπανίας και της Ιταλίας, καθώς οι καταθέτες θα επιχειρούν να μεταφέρουν τα χρήματά τους στη Γερμανία.

3α. Ενδεχομένως, ντε φάκτο έλεγχοι, με επιβολή στις τράπεζες απαγορευτικού μεταφοράς καταθέσεων έξω από τη χώρα και περιορισμοί στις αναλήψεις μετρητών. 3β. Εναλλακτικά, μαζική προσφυγή σε δάνεια από την ΕΚΤ για να αποτραπεί η κατάρρευση των τραπεζών.

4α. Η Γερμανία έχει μια επιλογή: Να αποδεχθεί βοήθεια προς Ιταλία και Ισπανία, συν δραστική αναθεώρηση της στρατηγικής της — βασικά για να δώσει στην Ισπανία ελπίδα θα πρέπει να εγγυηθεί το χρέος της και να επιτρέψει στόχο για υψηλότερο πληθωρισμό στην Ευρωζώνη, ή

4β. Τέλος του ευρώ. Κι όλο αυτό, λέει ο Κρούγκμαν, θα διαδραματιστεί μέσα σε διάστημα μηνών κι όχι ετών.

Ενώ συνεχίζεται η «κατάδυση» του Γενικού Δείκτη σε αχαρτογράφητες περιοχές, το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αλλάζει ριζικά η σύνθεση των ξένων funds που είναι διατεθειμένα να αναλάβουν το ελληνικό ρίσκο.

Το ελληνικό χρηματιστήριο έχει μετατραπεί σε μια περιθωριακή αγορά όπου επενδύουν ξένα κεφάλαια υψηλού ρίσκου με ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, αποζητώντας, όταν είναι δυνατό, ενδοσυνεδριακά κέρδη. Κάποιοι εκ των στόχων των επιθετικών χαρτοφυλακίων ήταν οι υπό αποκρατικοποίηση επιχειρήσεις, όμως οι τελευταίες εξελίξεις και γι' αυτές είναι αρνητικές.

Η ουσία, όμως, είναι ότι τα χαρτοφυλάκια που τοποθετούνται στις ανεπτυγμένες αγορές έχουν διαγράψει την Αθήνα από τον επενδυτικό τους χάρτη, θεωρώντας ιδιαίτερα υψηλό τον κίνδυνο της χώρας. Το ρίσκο αυξάνεται κατακόρυφα το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας που δημιούργησε το εκλογικό αποτέλεσμα, οδηγώντας στην έξοδο ακόμα και τα τελευταία χαρτοφυλάκια που προσδοκούσαν σταθερή κυβέρνηση και αλλαγή της τάσης στο Χ.Α.

Ο Γενικός Δείκτης έκλεισε χθες με απώλειες 0,87% και θα ξεκινήσει σήμερα από τις 625,12 μονάδες. Μικρά κέρδη για τον τραπεζικό κλάδο χθες, που ανέβηκε 0,65%, αντίδραση που, όμως, θεωρείται καθαρά τεχνική, αφού είχαν προηγηθεί δύο ημέρες κατάρρευσης.

Όσο για τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι ξένοι επενδυτές εμφανίζονται τον Απρίλιο να έχουν αυξήσει τη συμμετοχή τους στην κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων είναι κάτι που μόνον τεχνικά μπορεί να εξηγηθεί. Συγκεκριμένα οι ξένοι έχουν, στην παρούσα φάση, απο-επενδύσει από τον τραπεζικό τομέα, αναμένοντας τις εξελίξεις κυρίως στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης.

Τράπεζες
Οι τράπεζες παίζουν, λόγω της δραστικής μείωσης στην κεφαλαιοποίησή τους, περιορισμένο ρόλο στους δείκτες έναντι άλλων μετοχών. Οι ξένοι επενδυτές έχουν μεταφέρει τις επενδύσεις τους σε άλλους κλάδους πλην τραπεζών και έτσι με βάση τις σταθμίσεις τους εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά στην κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου έναντι του Μαρτίου.

Το ελληνικό χρηματιστήριο για να αλλάξει τάση χρειάζεται ένα ισχυρό θετικό σοκ. Όμως, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποιος καταλύτης που μπορεί να πείσει τους μακροπρόθεσμους επενδυτές ότι υπάρχουν ευκαιρίες στην Αθήνα. Το αντίθετο μάλιστα. Η μετεκλογική ανασφάλεια επανέφερε εκ νέου τα σενάρια περί εξόδου από την Ευρωζώνη και επιστροφής στη δραχμή. Οι αγορές φοβούνται την ανασφάλεια και στην Αθήνα το τοπίο παραμένει εξαιρετικά θολό, με ένα κρατικό μηχανισμό υπό παράλυση να αδυνατεί να συλλέξει έσοδα, με τις αποκρατικοποιήσεις να καθυστερούν δραματικά και την κρίσιμη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών να συνεχίζει να βρίσκεται σε εκκρεμότητα.

Υπό αυτές τις συνθήκες ουδείς μακροπρόθεσμος επενδυτής θα αναζητήσει ευκαιρίες σε ελληνικές μετοχές, με αποτέλεσμα να μένουν στο περιθώριο ακόμα και επιχειρήσεις με ισχυρά θεμελιώδη μεγέθη και προοπτικές.