Ενα πείραμα στο κέντρο της Αθήνας

Η ευρύτερη περιοχή του που ξεκινά από το Μεταξουργείο και καταλήγει στα σύνορα του Κεραμικού με το Ρουφ βρίσκεται σε μία κατάσταση «βουβής» ανάπτυξης . Τα σημάδια της ανιχνεύονται παντού και κυρίως στα μικρά στενά της γειτονιάς όπου συνυπάρχουν αρμονικά , μερικές δεκάδες πρόσφατα αναπαλαιωμένες διατηρητέες μονοκατοικίες με τα εγκαταλελειμμένα σπίτια που είναι σφραγισμένα με σανίδες , τσιμεντόλιθους και τούβλα . Ιδιαίτερα έντονα είναι αυτά τα σημάδια στο τμήμα της περιοχής που βρίσκεται από την Κολοκυνθούς μέχρι την Ιερά οδό. Για κάποιους παρατηρητικούς το παράξενο είναι ότι αρκετά εγκαταλελειμμένα σπίτια είναι «σφραγισμένα» με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: κτισμένες πόρτες και παράθυρα με τσιμεντόλιθους. Κάποια άλλα έχουν σφραγισθεί πρόχειρα με σανίδες κόντρα πλακέ αλλά και πεταμένα ξύλα και σε πολύ λιγότερα οι πόρτες και τα παράθυρα έχουν κτισθεί με τούβλα. Το επιμελές στεγανοποιημένο «κλείσιμο» αρκετών σπιτιών φέρνει αμέσως στο μυαλό ενός μυημένου στην αγορά ακινήτων την σκέψη ότι πολλά από αυτά έχουν κλεισθεί από τα ίδια οικοδομικά συνεργεία. Αν και κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν οι σκέψεις αυτές αποτελούν το αποτέλεσμα θεωριών συνωμοσίας εντούτοις δεν μπορεί παρά να σκεφθεί τις φήμες που φέρουν ένα συγκεκριμένο να έχει πραγματοποιήσει σημαντικές αγορές σπιτιών στην διάρκεια των προηγούμενων ετών. Οι φήμες αυτές φέρουν τον ίδιο επιχειρηματία να έχει πραγματοποιήσει αγορές δεκάδων σπιτιών στην περιοχή. Οι σχετικές αναφορές περιλαμβάνονται σε άρθρα που έχουν ανεβεί σε ιστολόγια και στα οποία συνδέεται η εικαστική δραστηριότητα της 1ης Μπιενάλε με την εκκένωση σπιτιών στα οποία είχαν εγκατασταθεί μετανάστες και με ένα σχέδιο αναβάθμισης της περιοχής μέσω σημαντικών επενδύσεων σε real estate. Ένα ακόμα στοιχείο που χαρακτηρίζει την γειτονιά είναι ότι σε μερικά οικοδομικά τετράγωνα μπορεί να ανακαλύψει την αρμονική συνύπαρξη του «παλαιού» με το καινούργιο. Για παράδειγμα η περιοχή γύρω από την πλατεία Αυδή οι χώροι πολιτισμού σφραγίζουν την ταυτότητα της περιοχής .Εκεί λειτουργούν θεατρικοί χώροι , ενώ προχωρά και η αναπαλαίωση του κτιρίου του Μεταξουργείου που μετατρέπεται σε χώρο πολλαπλών πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου τις Αθήνας . Στην ίδια περιοχή αναπτύσσεται η μεγάλη οικιστική επένδυση της ΓΕΚ, ,οικοδομούνται μικρότερες πολυκατοικίες ενώ περισσότερα από 10 διατηρητέα είτε έχουν ήδη αναπαλαιωθεί είτε έχουν πάρει το δρόμο της αναπαλαίωσης. Όμως ακριβώς δίπλα ,εξακολουθούν να βρίσκονται οίκοι ανοχής και κινέζικα καταστήματα τα οποία πληθαίνουν όσο πλησιάζει κανείς προς την Πειραιώς. Παράλληλα τα δεκάδες δορυφορικά πιάτα που καλύπτουν τις προσόψεις των πολυκατοικιών της δεκαετίας του ΄60 και ΄70 μαρτυρούν ότι οι οικονομικοί μετανάστες έχουν κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή. Το σίγουρο είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει περιορισθεί αισθητά ο αριθμός των «παλαιών» κατοίκων της περιοχής και αυτό το καταλαβαίνει κανείς αν κάτσει στο καφενείο της Πλατείας - ένα μονόπατο που κατά τον ιδιοκτήτη του είναι κτίσμα του 19ου αιώνα ,και ακούσει τις συνομιλίες των θαμώνων του. Προχωρώντας νοτιότερα , προς την Ιερά Οδό , η εικόνα αλλάζει, αφού πληθαίνουν τα αναπαλαιωμένα διατηρητέα αλλά και τα «σφραγισμένα» σπίτια. Οι εναλλαγές των εικόνων στον ίδιο δρόμο είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Στην οδό Σφακτηρίας για παράδειγμα ,στο ένα της κομμάτι κυριαρχούν οι πρόχειρα σφραγισμένες με καδρόνια και πεταμένα ξύλα ,κατοικίες και στο άλλο της τα αναπαλαιωμένα νεοκλασικά. Αυτή η εναλλαγή του παλιού με το καινούργιο κυριαρχεί μέχρι την Ιερά οδό . Παρόλα αυτά ένα εξασκημένο μάτι στην αγορά ακινήτων διακρίνει το μέλλον: την επικράτηση των «καινούργιων» , οι οποίοι σιγά-σιγά θα εκτοπίσουν όλους εκείνους που έδωσαν την ταυτότητα της γειτονιάς στα προηγούμενα .Αυτό το καταλαβαίνει κανείς όσο πλησιάζει στην Ιερά Οδό όπου πληθαίνει ο αριθμός των αναπαλαιωμένων διατηρητέων .Ενδεικτικό τρεις μικρούς δρόμους (κάθετες και παράλληλες στην Λεωνιδίου) βρίσκονται τουλάχιστον 14 αναπαλαιωμένα διατηρητέα και 4 καινούργιες ή νεοαναγειρόμενες πολυκατοικίες.