Οι αλλαγές στην αγορά καταστημάτων είναι θεαματικές και από την μία στιγμή στην άλλη μπορεί ολόκληρες εμπορικές αγορές/δρόμοι , να υποβαθμιστούν , να αναβαθμιστούν ή και να αλλάξουν χρήση. Το realestatenews.gr προσπάθησε μέσω συστηματικής έρευνας και καταγραφής των εμπορικών δραστηριοτήτων αλλά και των αλλαγών χρήσεων σε τρείς επιλεγμένους δρόμους της Αθήνας να μελετήσει το φαινόμενο αυτό:

Η αλλαγή εικόνας και εμπορική υποβάθμιση.

Η οδος Μητροπόλεως μπορεί να χαρακτηριστεί ως τυπικό παράδειγμα αλλαγής χρήσεων με υποβάθμιση της εμπορικής του δραστηριότητας. Η ενοικίαση δύο χώρων εγγύς του Συντάγματος σε τραπεζικούς ομίλους , η λειτουργία του ισπανικού ινστιτούτου , η χρήση ως μουσειακού χώρου κτιρίου που αγοράστηκε πρόσφατα από το δήμο της Αθήνας μετέτρεψε ένα παραδοσιακό εμπορικό δρόμο της πόλης σε μία νέα αγορά. Αιτία; Οι συγκεκριμενες δραστηριότητες δεν αποτελούν εμπορικό προορισμό με αποτέλεσμα ο αριθμός των καταναλωτών να περιορίζεται. Εξαιρέσεις τα δύο σημεία στα οποία ο συγκεκριμένος δρόμος συνορεύει με υψηλής προβολής εμπορικά σημεία δηλαδή εκεί που συνδέεται με την Αιόλου και Ερμού. Η εικόνα αυτή μπορεί να παραμείνει ή ίδια ή και να μετατραπεί στην περίπτωση που το κτίριο της Εκκλησίας μισθωθεί ως εμπορικός χώρος.

Η υποβάθμιση.

Η Χαριλάου Τρικούπη στο τμήμα από την Πανεπιστημίου μέχρι την Ακαδημίας θεωρείτο τα προηγούμενα χρόνια ως η «αγορά των υποδημάτων». Σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν την δεκαετία του ‘ 90 , άνω του 80% των διαθέσιμων προς ενοικίαση εμπορικών χώρων φιλοξενούσε επιχειρήσεις του κλάδου. Οι αλλαγές , στην δομή της συγκεκριμένης αγοράς όπου η κυριαρχία των αλυσίδων είναι πλέον αναμφισβήτητη και η φυσιολογική συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου, η έλλειψη χώρων στάθμευσης αλλά και η απόσταση από το σταθμό του ΜΕΤΡΟ αλλά και η απομάκρυνση επαγγελματικών από τα γραφεία που λειτουργούσαν στους ορόφους των πολυκατοικιών είχαν άμεση επίπτωση στον αριθμό των διερχόμενων και την υποβάθμιση της συγκεκριμένης αγοράς .

Το παράδοξο.

Η Σοφοκλέους από την Αθηνάς μέχρι την Πειραιώς χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πλέον επικίνδυνους δρόμους της πρωτεύουσας. Εμπόριο ναρκωτικών, λαθρομετανάστες , και ότι άλλο μπορεί να σημαίνει η έννοια εγκληματικότητα συναντάται στον δρόμο αυτό. Και όμως το ποσοστό των κενών καταστημάτων κινείται σε επίπεδα κάτω του 5%. Πως έγινε αυτό; Η αγορά προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες και στους νέους υποψήφιους μισθωτές οι οποίοι κυριάρχησαν εθνολογικά εκμεταλλευομενοι και την τάση των ελληνικών επιχειρήσεων να απομακρυνθούν από την περιοχή. Πλέον ακόμα και να είναι διατεθειμένος κάποιος έλληνας επιχειρηματίας να εγκατασταθεί εκεί ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ.

Δεν είναι λίγοι που αναρωτιούνται αν και πότε θα ξεκινήσει η ανάκαμψη στην αγορά ακινήτων. Η εύκολη απάντηση είναι ότι αυτό θα γίνει όταν ανακάμψει η ελληνική οικονομία. Όμως , η πραγματικότητα είναι μάλλον πολύ διαφορετική. Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι , ούτε η έλλειψη ρευστότητας ούτε η έλλειψη ενδιαφέροντος. Το πραγματικό πρόβλημα της αγοράς είναι ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ. Ο μέσος έλληνας , εκείνος που αγόραζε ένα ακίνητο για τα γηρατειά του ή για τα παιδιά του απέχει σήμερα από την αγορά γιατί ΦΟΒΑΤΑΙ. Πλέον δεν γνωρίζει αν η ιδιοκτησία είναι στίγμα, σαν το αστέρι που είχαν οι εβραίοι στα προγκρομ του Χίτλερ. Δεν γνωρίζει πότε και με ποιο τρόπο θα ξεκινήσει το επόμενο φορολογικό πογκρόμ. Δεν εμπιστεύεται, τους κυβερνώντες οι οποίοι με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο διατρανώνουν την απέχθεια τους στο ακίνητο. Υπερβολικό θα πείτε κάποιοι. Και όμως αυτή είναι η πραγματικότητα αφού η αγορά ακινήτων είναι στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι την αντιμετωπίζουν ως πειραματόζωο. Πάρτε για παράδειγμα τις δηλώσεις του κ. Σηφουνάκη, για την δόμηση στα εκτός σχεδίου αγροτεμάχια. Τι ακριβώς είπε ; Ότι θα περιοριστεί το δικαίωμα δόμησης σε αυτά . Κοντολογίς τα 4 στρέμματα μπορεί να γίνουν 6 , 8,10,20 ή ότι άλλο έλθει στο μυαλό τους. Τι σημαίνει αυτό; Κανένας μα κανένας δεν πρόκειται να επενδύσει ούτε ένα ευρώ σε κάτι που δεν γνωρίζει πως θα είναι αύριο. Για να το πούμε πιο απλά: Ποιος νοήμων άνθρωπος θα επένδυε τις οικονομίες του σε ένα κομμάτι γής το οποίο δεν θα ήξερε να αύριο είναι δομήσιμο; Και τα λένε όλα ,αυτά όταν σε όλη την Ελλάδα είναι γνωστό , ότι βρίσκονται στο ράφι οι εντάξεις στο σχέδιο πόλης περισσότερων από 120.000 στρεμμάτων σε ολόκληρη την χώρα και ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τις νέες εντάξεις . Με απλά λόγια , πετάνε μία φωτοβολίδα στον «αέρα» γνωρίζοντας ότι αυτό που λένε είτε είναι πρακτικά ανεφάρμοστο είτε εντελώς αντίθετο με το κράτος δικαίου. Θέλετε κάτι ακόμα; Οι περίφημοι «κύκλοι» του υπουργείου Οικονομικών διέρρεαν την προηγούμενη εβδομάδα ότι εξετάζεται η κατάργηση της φοροαπαλλαγής για τους τόκους των στεγαστικών δανείων για πρώτη κατοικία. Το είπαν αυτό γνωρίζοντας ότι οι συναλλαγές είναι 60% χαμηλότερα από το 2009 και ότι αυτές οι λιγοστές που πραγματοποιούνται αφορούν στην συντριπτική τους πλειοψηφία την κύρια κατοικία. Και αναρωτιέται κανείς : μα επιτέλους οι άνθρωποι έχουν ιδεολογικό πρόβλημα με την αγορά ακινήτων; Να πάμε και λίγο παραπέρα; Ε λοιπόν, σκεφτείτε την συμπεριφορά του υπουργείου Οικονομικών στους επαγγελματίες που είχαν ακίνητη περιουσία και οι οποίοι εντελώς ψυχρά και κυνικά αποκλείστηκαν από την περαίωση. Τι έκαναν οι φωστήρες; Τιμωρούσαν τα ακίνητα ή τους ιδιοκτήτες τους;. Τι συμβαίνει τελικά; Οι έλληνες δεν είναι κουτοί. Αντιλαμβάνονται και διαισθάνονται . Καταλαβαίνουν ότι βρισκόμαστε σε εποχή διωγμών. Σε αυτό που δεν έχουν δώσει ακόμα απάντηση είναι το γιατί. Και ως γνήσιοι απόγονοι μίας ράτσας που έχει γονιδιακά εθιστεί να αντιμετωπίζει τους δίωκτες της , κρύβεται, αποσύρεται , προσαρμόζεται και π