realestatenews.gr
Τα δημοτικά τέλη στα κενά διαμερίσματα
Δημοσιεύτηκε ο νέος νόμος 4555/2018 για την τοπική αυτοδιοίκηση, με το άρθρο 222 του οποίου επαναρρυθμίστηκε το πρόβλημα της απαλλαγής των αδήλωτων κενών και μη ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων από τα δημοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού. Τα σημεία της νέας ρύθμισης, για την οποία είχε προηγηθεί συνάντηση του Προεδρείου της ΠΟΜΙΔΑ με τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Παναγιώτη Σκουρλέτη, είναι τα εξής:
1. Παγιώθηκε νομοθετικά η απαλλαγή των κενών και μη ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων από τα δημοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, η οποία υπήρξε ζωτικής σημασίας ιστορική κατάκτηση της ΠΟΜΙΔΑ με το Ν.3345/2005, μετά από αγώνες που διήρκεσαν μια ολόκληρη εικοσαετία!
2. Σε ότι αφορά το παρελθόν, η νέα διάταξη δίνει εξάμηνη προθεσμία σε όλους τους ιδιοκτήτες κενών και μη ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων που ως τώρα δεν το είχαν δηλώσει στον οικείο Δήμο, να σπεύσουν να το δηλώσουν τώρα και να απαλλαγούν πλήρως από κάθε χρέωση, εφόσον υπήρχε αχρησία και διακοπή του ρεύματος.
3. Για το μέλλον όμως η νέα διάταξη ορίζει ότι «Ακίνητα, στα οποία διακόπτεται η ηλεκτροδότηση, απαλλάσσονται από την καταβολή τελών καθαριότητας και φωτισμού από την ημερομηνία υποβολής δήλωσης του ιδιοκτήτη τους ή του νόμιμου εκπροσώπου αυτού προς τον οικείο δήμο ότι δεν ηλεκτροδοτούνται και ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν.» Μέχρι την υποβολή της ανωτέρω δήλωσης, τα τέλη οφείλονται και θα βεβαιώνονται σε βάρος του ιδιοκτήτη του ακινήτου, ενώ αν, παρά τη δήλωση, γίνεται χρήση ή ηλεκτροδότηση του ακινήτου, θα βεβαιώνεται επιπλέον και ισόποσο πρόστιμο!
4. Όμως προσοχή: Η αυστηρή αυτή προυπόθεση αφήνει τον απλό και απληροφόρητο πολίτη, που δεν θα γνωρίζει για τη νέα αυτή υποχρέωση, εκτεθειμένο στον κίνδυνο να χρεωθεί με τεράστιες αναδρομικές οφειλές έως και 20ετίας, που ειδικά στα επαγγελματικά ακίνητα θα έχουν κυριολεκτικά δημευτικό χαρακτήρα αφού θα μπορεί να υπερβούν και τη σημερινή αξία του ίδιου του ακινήτου, και έρχεται σε αντίθεση και με τη γνωστή πρόσφατη γνωμοδότηση του Συνήγορου του Πολίτη για την απαλλαγή των ακινήτων αυτών από τα δημοτικά τέλη.
5. Με άλλα άρθρα του ίδιου νόμου δίνεται στους ΟΤΑ η δυνατότητα έως και διπλασιασμού των ισχυόντων δημοτικών τελών στα επαγγελματικά ακίνητα (άρθρο 182), αφού επιτρέπει έως και δεκαπλάσια τέλη σε σχέση με της οικιακής χρήσης, ενώ σήμερα επιτρέπεται έως το πενταπλάσιο. Επίσης με το άρθρο 185 προβλέπεται η καθιέρωση τριών κλιμακίων ενιαίου ανταποδοτικού τέλους καθαριότητας και φωτισμού, αντί των ισχυόντων δύο.
* Η νέα ρύθμιση του άρθρου 222 για την απαλλαγή των κενών ακινήτων προβλέπει συγκεκριμένα τα εξής:
"1. Τα δύο τελευταία εδάφια της παρ. 1 του αρ. 3 του Ν. 25/1975 (Α’ 74), όπως αντικαταστάθηκαν με το αρ. 5 του ν. 3345/2005 (Α’138), αντικαθίστανται ως εξής:
«Ακίνητα, στα οποία διακόπτεται η ηλεκτροδότηση, απαλλάσσονται από την καταβολή τελών καθαριότητας και φωτισμού από την ημερομηνία υποβολής δήλωσης του ιδιοκτήτη τους ή του νόμιμου εκπροσώπου αυτού προς τον οικείο δήμο ότι δεν ηλεκτροδοτούνται και ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν. Μέχρι την υποβολή της ανωτέρω δήλωσης, τα τέλη οφείλονται ανά κατηγορία ακινήτου και καταβάλλονται κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 21 του από 24.9/20.10.1958 β.δ. (Α΄171) Εάν, παρά την υποβολή της δήλωσης διαπιστωθεί ηλεκτροδότηση ή χρήση του ακινήτου, επιβάλλεται σε βάρος του υπόχρεου το τέλος που αναλογεί από το χρόνο απαλλαγής και ισόποσο πρόστιμο.
2. Οφειλές από τέλη καθαριότητας και φωτισμού, που αντιστοιχούν σε χρονικό διάστημα μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος, κατά το οποίο είχε διακοπεί η ηλεκτροδότηση ενός ακινήτου, σύμφωνα με βεβαίωση του αρμόδιου διαχειριστή δικτύου και αυτό δεν χρησιμοποιούταν, σύμφωνα με υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη ή του νόμιμου εκπροσώπου του, διαγράφονται ή παραλείπεται η βεβαίωσή τους. Εφόσον η ανωτέρω υπεύθυνη δήλωση δεν έχει υποβληθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος, υποβάλλεται μέσα σε έξι (6) μηνών από αυτήν. Ποσά που έχουν καταβληθεί δεν αναζητούνται."
Οι τάσεις συγκέντρωσης που καταγράφονται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική οικονομία είναι ο δίχως άλλο μία ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη όχι μόνο σε κοινωνικό επίπεδο αλλά –και το κυριότερο- σε οικονομικό. Από την τάση αυτή δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η αγορά ακινήτων η οποία βρίσκεται σε μία «σιωπηλή» διαδικασία μετάλλαξης. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι αχνά και να εμφανίζονται ασύνδετα αλλά μία πιο προσεκτική παρατήρηση αποκαλύπτει το εύρος των μεθοδεύσεων . Ας πάρουμε την αγορά επαγγελματικών ακινήτων και ειδικότερα τους εμπορικούς χώρους. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία τάση συρρίκνωσης των τοπικών αγορών και επομένως συρρίκνωση της δραστηριότητας των μικρών και μεσαίων κατασκευαστικών επιχειρήσεων του χώρου των κατασκευών και αντί αυτού έχουμε την ανάπτυξη γιγαντιαίων εμπορικών κέντρων. Στη διαδικασία φυσικά της κατασκευής και της ανάπτυξης οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις είναι απούσες και ολόκληρη η κατασκευαστική και εμπορική διαδικασία κατέληξε να είναι μία υπόθεση των μεγάλων του κλάδου. Για τις μικρότερες επιχειρήσεις του κλάδου η μοναδικά αγορά που παραμένει ανοικτή είναι εκείνη των πόλεων της περιφέρειας και όχι των πολύ μεγάλων. Ανάλογη είναι και η κατάσταση στην αγορά γραφειακών χώρων όπου και εκεί η υπόθεση είναι προνόμιο των ισχυρών οι οποίοι έχουν την κεφαλαιακή επάρκεια να αντεπεξέλθουν σε επενδύσεις τέτοιου μεγέθους αλλά και τα εμπορικά δίκτυα για να προωθήσουν το προϊόν τους σε μία αγορά η οποία κάθε χρόνο αποκτά περισσότερα χαρακτηριστικά του ολιγοψωνίου. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο ο οποίος θα κλείσει μόνο όταν γίνει σαφές ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι υπόθεση για …λίγους. Αυτή η προοπτική ενισχύεται και από το γεγονός ότι πλέον η τεχνογνωσία που απαιτείται για την ανάπτυξη τέτοιων επενδύσεων είναι πλέον απλησίαστη για επιχειρήσεις μεσαίου μεγέθους . Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό θα πρέπει να θυμηθεί κανείς τις προδιαγραφές που ίσχυαν για τις κατασκευές χώρων γραφείου αλλά και εμπορικών χώρων πριν 15 χρόνια και να τις συγκρίνει με αυτές που ισχύουν σήμερα. Το κόστος της σημερινής τεχνογνωσίας αποτελεί δίχως αμφιβολία αποτρεπτικό παράγοντα για κάθε μικρομεσαία επιχείρηση του κλάδου. Επομένως η αγορά κατοικίας , η οποία στο κατασκευαστικό και εμπορικό της σκέλος , αποτελεί πεδίο δραστηριότητας της πλειοψηφίας των επιχειρήσεων του κλάδου είναι ουσιαστικά μονόδρομος που εξασφαλίζει την οικονομική επιβίωση. Η θρυαλλίδα όμως για την αλλαγή του σημερινού πλαισίου λειτουργίας της αγοράς ήταν η επιβολή του ΦΠΑ στις μεταβιβάσεις των κατοικιών. Οι άνθρωποι της αγοράς γνωρίζουν ότι το καθεστώς των αντικειμενικών αξιών λειτούργησε, από την εφαρμογή του μέχρι σήμερα, ως « αμυντικό τείχος» για την αποτροπή των μεγάλων κατασκευαστικών στη συγκεκριμένη αγορά. Οι παλαιότεροι θυμούνται τη απόπειρα θυγατρικής μεγάλης τράπεζας που κατέληξε σε φιάσκο λόγω φορολογικών «αγκυλώσεων». Οι πρόσφατες επιλογές φορολογικής πολιτικής αλλά και η ύφεση έρχονται να συμπληρώσουν τα προαπαιτούμενα και αμέσως μετά θα πιάσει δουλειά το υπουργείο Περιβάλλοντος το οποίο με το πρόσχημα της εξυγίανσης και του περιβάλλοντος θα κάνει το προϊόν "απλησίαστο" για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας. Η πτώση του τείχους όμως είναι θέμα χρόνου και στο νέο περιβάλλον που δημιουργείται οι μικρές επιχειρήσεις όχι μόνο θα βρεθούν σε θέση άμυνας αλλά δεν θα έχουν την αντικειμενική δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τα σύγχρονα εργαλεία προώθησης και προβολής του προϊόντος τους. Για το λόγο αυτό οι ανακατατάξεις και στο εμπορικό κομμάτι της αγοράς θα έχουν καταλυτικές συνέπειες τόσο στη μορφή όσο και στη προώθηση του προϊόντος. Το παράδειγμα των σούπερ μάρκετ που εκτόπισαν σε ελάχιστα μόλις χρόνια τις παραδοσιακές επιχειρήσεις τροφίμων από την αγορά είναι σε μικρογραφία το αύριο και στην αγορά ακινήτων. Ο μεμονωμένος επιχειρηματίας που ασχολείται με μεσιτικές εργασίες αργά ή γρήγορα κινδυνεύει να βρεθεί στο περιθώριο των εξελίξεων αφού δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα τεράστια δίκτυα που διαθέτουν οι τράπεζες αλλά και οι αλυσίδες φραντσαϊζ. Με απλά λόγια και η αγορά ακίνητων τείνει να μετατραπεί σε υπόθεση δικτύων τα οποία εξασφαλίζουν και το πελάτη αλλά και το μειωμένο κόστος. Η νέα μορφή της αγοράς ουσιαστικά θα οδηγήσει είτε σε συρρίκνωση είτε σε εξειδίκευση τις περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο εμπορικό σκέλος της ενώ από την άλλη πλευρά θα κάνει σημαντικά ευκολότερες τις συνεργασίες των μεγάλων μεταξύ τους. Αν κάποιοι από εσάς πιστεύετε ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά σενάρια επιστημονικής φαντασίας δεν έχετε παρά να κάνετε μία βόλτα σε γειτονικές ευρωπαϊκές χώρες για να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια πως ένα τραπεζικό υποκατάστημα μετατρέπεται σε σημείο προβολής ακινήτων. Αφορμή για όλα αυτά ,τόσο για το άρθρο όσο και για το σχετικό ρεπορτάζ, στάθηκαν οι πληροφορίες που φέρουν κατασκευαστικές αλλά και μεσιτικές επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα. Το realestatenews.gr θεωρεί ότι οι εξελίξεις αυτές είναι προάγγελος ευρύτερων ανακατατάξεων οι οποίες θα ολοκληρωθούν σε βάθος πενταετίας και για αυτό προσπαθεί να αναδείξει το πρόβλημα θέτοντας το στις πραγματικές του διαστάσεις.
Στις λιγότερο εμπορικές περιοχές στις οποίες η προσφορά επαγγελματικών χώρων είναι περιορισμένη οι τιμές των ενοικίων των καταστημάτων έχει σημειώσει πτώση στη διάρκεια της τελευταίας διετίας που ξεπερνά το 20%. Ιδιαίτερα έντονο είναι το φαινόμενο αυτό στις επαρχιακές πόλεις όπου η ζήτηση είναι περιορισμένη και η προσφορά κινείται σε υψηλά επίπεδα ενώ η εγγύτητα των αποστάσεων προσφέρει τη δυνατότητα στο υποψήφιο μισθωτή να δημιουργήσει δική του πιάτσα. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα ιδιοκτήτη επαγγελματικού χώρου σε μεγάλη πόλη της Πελοποννήσου που βρίσκεται κοντά στη Πάτρα που αναγκάσθηκε να ρίξει τη τιμή μίσθωσης κατά 40% σε μεγάλη αλυσίδα σουπερ μάρκετ προκείμενου να μισθώσει το ακίνητο του. Από τέτοια παραδείγματα βρίθει η περιφέρεια και όλα δείχνουν ότι η κατάσταση στα επόμενα χρόνια θα επιδεινωθεί αφού οι λιγοστές μεγάλες αλυσίδες του εμπορίου και των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών θα είναι οι βασικοί διαμορφωτές της αγοράς και επομένως των τιμών. «Από την άλλη πλευρά αυτό δεν ισχύει στη περίπτωση καταστημάτων που βρίσκονται στο κεντρικό πυρήνα των αγορών όπου οι ιδιοκτήτες εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις με δεδομένη την ύφεση αλλά και τον κυρίαρχο ρόλο των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων.» τόνιζε επικεφαλής μεσιτικής αλυσίδας» και συμπλήρωνε: «Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τη στιγμή που ο αριθμός ίδρυσης καινούργιων καταστημάτων . Η εξέλιξη αυτή περιόρισε τη ζήτηση για εμπορικούς χώρους κυρίως στις περιφερειακές αγορές προκαλώντας ανάλογες πιέσεις και στην αγορά ενοικίων. Η κατάσταση αυτή όχι μόνο δεν πρόκειται να ανατραπεί σο εγγύς χρονικό διάστημα αλλά αντίθετα προβλέπεται να ενταθεί προκαλώντας πιέσεις και στη αγορά μισθωμάτων.» Όπως προκύπτει από έρευνα που πραγματοποίησε η εταιρία PROPERTY το φαινόμενο αυτό δεν είναι ούτε ελληνικό ούτε σύγχρονο αφού έχει καταγραφεί και στο σύνολο σχεδόν των αγορών της Δυτικής Ευρώπης. Αποκαλυπτικό είναι το παράδειγμα της αγοράς χρωμάτων και ειδών κήπου στο Μιλάνο . Στη αγορά αυτή λειτουργούσαν στη διάρκεια της δεκαετίας του ΄80 10.000 περίπου επιχειρήσεις, η δραστηριοποίηση μεγάλων ευρωπαϊκών αλυσίδων είχε ως αποτέλεσμα ο αριθμός των επιχειρήσεων του κλάδου να περιορισθεί σε 1.000. Πρακτικά για την αγορά ακινήτων αυτό σημαίνει ότι στη προσφορά προστέθηκαν αρκετές χιλιάδες καταστήματα μικρού και μεσαίου εμβαδού προκαλώντας πιέσεις στο επίπεδο των τιμών. «Οι επιπτώσεις από τις εξελίξεις αυτές μπορεί να είναι καταλυτικές και να επηρεάσουν όχι μόνο το επίπεδο της προσφοράς αλλά και τη χωροταξία και τη γεωγραφία των αγορών. Μόνο τυχαία δεν ήταν η διαδικασία ανάπτυξης των περιφερειακών αγορών της Δυτικής Ευρώπης που βασίσθηκε στη εγκατάσταση των μεγάλων αλυσίδων (εμπορικών και χρηματοπιστωτικών ) στο κέντρο της πόλης ενώ οι μικρότερες επιχειρήσεις περιορίσθηκαν στη περιφέρεια. Πρόκειται δηλαδή για μία διαδικασία η οποία στη πραγματικότητα συντελεί στο να δημιουργούνται ολιγοψωνιακές καταστάσεις σε συγκεκριμένες αγορές ακινήτων.» επισήμανε στο αρχιτέκτονας που ασχολείται με θέματα χωροταξίας.
Τη στιγμή που "μαύρισαν" την αγορά με την άρνηση να χορηγούν παραδοσιακά δάνεια οι τράπεζες έρχονται τώρα να "πρασινίσουν" προβάλλοντας την χορήγηση των "πράσινων δανείων » για την οικολογική αναβάθμιση κτιρίων και ακατοικίων αλλά και για την εγκατάσταση ενεργειακών συστημάτων που συμβάλλουν στην εξοικονόμηση ή ακόμη και την παραγωγή ενέργειας. Η Εθνική ανακοίνωσε το «Πράσινο Δάνειο» και το «Ενεργειακή Εθνοστέγη» με επιτόκια που ξεκινούν από τα επίπεδα του 4%, η Eurobank το «πράσινο δάνειο κατοικίας», η Τράπεζα Πειραιώς προσφέρει το καταναλωτικό δάνειο «Green» με επιτόκιο από 9,75%, το ίδιο δάνειο προσφέρεται και ως επισκευαστικό (με ή χωρίς εξασφαλίσεις) με επιτόκιο βασισμένο στο euribor μήνα + περιθώριο. Η Εμπορική χορηγεί το δάνειο home ecoλογικό με επιτόκιο 7%. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το δάνειο εγκατάστασης φωτοβολταϊκών συστημάτων «ηλιακή ταράτσα».Αναλυτικά έχει ανακοινώσει ότι θα χορηγήσει 100.000 δάνεια . Η Η Eurobank ανακοίνωσε ότι χορηγεί το Πράσινο Δάνειο Κατοικίας - Φωτοβολταϊκά, για εγκατάσταση Φωτοβολταϊκών Συστημάτων στις στέγες ή τις ταράτσες των σπιτιών. Θέλει όμως να προσημειώσει το σπίτι ή να της εκχωρηθεί η σύμβαση με την ΔΕΗ.«Πράσινο» προϊόν λάνσαρε στην αγορά και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το οποίο απευθύνεται σε όλους εκείνους που έχουν μία ταράτσα ή στέγη από 50 έως 150 τετραγωνικά μέτρα, προκειμένου να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκό σύστημα και προβάλλει την εξυπηρέτηση του απο το ποσό που θα εισπραττει ο δανειολήπτης απο την ΔΕΗ.Η Τράπεζα Πειραιώς προσφέρει το καταναλωτικό δάνειο «Green» με επιτόκιο από 9,75%, το ίδιο δάνειο προσφέρεται και ως επισκευαστικό (με ή χωρίς εξασφαλίσεις) με επιτόκιο βασισμένο στο euribor μήνα + περιθώριο.Η Alpha Bank προωθεί το Alpha Δάνειο Φυσικού Αερίου και Λοιπών Εργασιών με επιτόκιο 9,75%, και η Εμπορική χορηγεί το δάνειο home ecoλογικό με επιτόκιο 7%.
Οι αμερικάνοι τουρίστες ξοδεύουν τα περισσότερα.H μέση δαπάνη των ξένων τουριστών ανά ταξίδι αυξήθηκε στο 1ο 3μηνο.΄10 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) σε € 486,1 από € 469,7 στο 1ο 3μηνο.΄09 όπως και η μέση διάρκεια παραμονής που ανήλθε στο 1ο 3μηνο.΄10 σε 8 ημέρες από 7,4 ημέρες στο 1ο 3μηνο.΄09. Σημειώνεται ότι η μέση δαπάνη ανά ταξίδι των επισκεπτών από τις ΗΠΑ ανέρχεται σε € 3.160, ενώ για τους τουρίστες από την ΕΕ η μέση δαπάνη κυμαίνεται στα € 1.084 για τους Ιταλούς και στα € 1.779 για τους Σουηδούς επισκέπτες. Η Ελλάδα το 2005 μέχρι και το 2007 κατείχε την υψηλότερη τουριστική δαπάνη ανά άφιξη, με την Ισπανία και την Ιταλία να είναι κοντά και τις άλλες συγκρινόμενες χώρες σημαντικά πίσω. Αυτό, μεταξύ άλλων, σήμαινε ότι και μεγάλη ήταν η μέση διάρκεια παραμονής στη χώρα και ότι οι τιμές των παρερχομένων υπηρεσιών ήταν σχετικά υψηλές. Οι εξελίξεις το 2008 και το 2009 δείχνουν σημάδια συγκράτησης της μέσης τουριστικής δαπάνης στην Ελλάδα (που είναι πλέον η Τρίτη υψηλότερη) και υποδηλώνει συγκράτηση των τιμών ή/και αύξηση του τουριστικού τύπου “all inclusive”.Περισσότερα Άρθρα...
