ΓΣΕΕ: αντισυνταγματικό το επικαιροποιημένο μνημόνιο

Κοινωνικά άδικες και αντισυνταγματικές είναι οι προβλέψεις του Επικαιροποιημένου Μνημονίου «για την ενίσχυση του θεσμού της αγοράς εργασίας», επισημαίνει η ΓΣΕΕ σε επιστολή προς τους υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας.
Στα μέτρα που προαναγγέλλονται με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο της 6ης-8-2010 για την αγορά εργασίας περιλαμβάνονται: η κατίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών ΣΣΕ, όταν είναι δυσμενέστερες, η κατάργηση της επέκτασης της εφαρμογής των ΣΣΕ, η αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής θέσης των εργαζομένων μέσω αλλαγών στο σύστημα διαιτησίας, η δυνατότητα μείωσης του ήδη μειωμένου ποσοστού υπερωριακής αμοιβής μέσω ΣΣΕ, η ευελιξία στο ωράριο εργασίας, η παρατεταμένη δοκιμαστική περίοδος εργασίας, η προώθηση της μερικής απασχόλησης και της «ενοικιαζόμενης» εργασίας μέσω προσωρινής απασχόλησης κλπ.
Η ΓΣΕΕ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι:
-Οι νομοθετικές ρυθμίσεις που μονομερώς έχουν τεθεί σε ισχύ μετά την θέση σε ισχύ του διεθνούς μηχανισμού δανεισμού της χώρας μας (Ν. 3845/2010, Ν. 3863/2010), αλλά και οι διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας για τη λήψη περαιτέρω μέτρων τόσο μέσω των αρχικών «Μνημονίων», όσο και των επικαιροποιημένων, δαιμονοποιούν εντελώς άστοχα και αστήριχτα τα κατώτατα όρια προστασίας της εργασίας για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και στοχεύουν στην πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, αγνοώντας προκλητικά τις πραγματικές αιτίες των στρεβλώσεων.
-Οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για αναμόρφωση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων στον ιδιωτικό Τομέα, που περιέχονται στο Κεφάλαιο των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση των θεσμών της αγοράς εργασίας» του Επικαιροποιημένου Μνημονίου Συνεννόησης της 6ης Αυγούστου 2010 είναι ασύμβατες με το Σύνταγμα. Το άρθρο 22 παρ. 2Σ κατοχυρώνει τη συλλογική αυτονομία και ορίζει ότι «με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με κανόνες που θέτει η διαιτησία».
-Η ανατροπή στο σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων δεν παραβιάζει μόνο τη συλλογική αυτονομία, αλλά επιπλέον πλήττει καθοριστικά και τη συνδικαλιστική ελευθερία. Με την προσβολή της συλλογικής αυτονομίας πλήττεται και η συνδικαλιστική ελευθερία, που κατοχυρώνει το άρθρο 23 παρ. 1 του Συντάγματος («το κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους μέσα στα όρια του νόμου») .
- Τα μέτρα αυτά σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις που έχουν ή πρόκειται να υλοποιηθούν (μείωση της αποζημίωσης απόλυσης μέσω της μείωσης του χρόνου προειδοποίησης, αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, προωθούμενη μείωση υπερωριακών αμοιβών, ενισχυμένη ευελιξία στη διαχείριση των ωρών εργασίας, γενίκευση της χρήσης συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης) συνθέτουν ένα τοπίο συνολικής απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, ενώ η έλλειψη αναγκαιότητας και προσφορότητας των μέτρων, πέραν της προφανούς αντισυνταγματικότητάς τους, τα καθιστά ακόμη πιο άδικα κοινωνικά.