Αν περπατήσει κανείς τους δρόμους της πόλης θα συναντήσει ανθρώπους "παγωμένους", σιωπηλούς και απορημένους. Ανθρώπους που βρέθηκαν απο την μία στιγμή στην άλλη να αναρωτιούνται πως θα είναι η επόμενη τους μέρα. Θα έχουν δουλειά; Θα μπορέσουν να πληρώσουν το δάνειο; Θα μπορέσουν να πληρώσουν το ΙΚΑ και την εφορία; Θα πρέπει να πουλήσουν το εξοχικό; ή το σπίτι που τους άφησαν οι γονείς για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα; Όλοι σκέπτονται και αναρωτιόνται. Άνθρωποι ήσυχοι και εφησυχασμένοι ανησυχούν ανα θα είναι οι επόμενοι στόχοι των εισπρακτικών και περιμένουν... Απο την άλλη πλευρά υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που δεν ανησυχούν. Αυτοί που ξέρουν ότι έχουν την γνώση αλλά και τον "χάρτη" για να τα βγάλουν πέρα και να βγούν απο αυτή την ιστορία κερδισμένοι. Άνθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα να βρούν κεφάλαια αφού ξέρουν τον δρόμο για τις ξένες τράπεζες. Άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους ρευστό και στοιχηματίζουν ότι στο επόμενο ή στο μεθεπόμενο βήμα θα βρεθούν στην ευκαιρία-ή καλύτερα ή ευκαιρία θα τους βρεί. Αν θέλουμε να μιλάμε ρεαλιστικά για το τι είναι το ΔΝΤ και το τι θα φέρει στην ελληνική κοινωνία τότε η απάντηση είναι μία. Ανακατανομή εισοδήματος. Σαν και αυτή του Χρηματιστηρίου στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. σαν και αυτή των τραπεζών την προηγούμενη δεκαετία. Και αν δεν το πιστεύετε κάνετε ένα απλό λογαριασμό: Πόσα χρήματα έχουν δανειστεί και πόσα θα καταβάλλουν για να αποπληρώσουν. Τουλάχιστον 2,5 φορές το αρχικό κεφάλαιο. Πόσα χρήματα θα πληρώσουν οι μισθωτοί-σήμερα του δημόσιου και αύριο του ιδωτικού τομέα. Ποσα χρήματα θα εξοικονομηθούν απο τις συντάξεις. Πόσα χρήματα θα εξοικονομηθούν απο την περικοπή των κοινωνικών παροχών. Κάνετε μία άθροιση και μετά αναωτηθείτε που θα πάνε αυτά τα χρήματα . Τότε θα συνειδητοποίησετε με αριθμούς το μέγεθος και την κατευθυνση της ανακατανομής.