Ξέρετε ποιά είναι η πιο συχνή ερώτηση σήμερα στην χώρα μας; Αν η χώρα πρόκειται να χρεωκοπήσει. Πως φτάσαμε όμως στο σημείο που οι περισσότεροι έλληνες να θεωρούν την χρεωκοπία αυτή της χώρας ως ένα πιθανό ενδεχόμενο; τι άλλαξε απο τον Οκτώβριο όταν οι προκελογικές εξαγγελίες είχαν προκαλέσει ένα κλίμα αισιοδοξίας ; ποιοί τελικά φταίνε;
Αμείλικτα ερωτήματα στα οποία είτε δεν δίδονται απαντήσεις είτε οι απαντήσεις που δίδονται έχουν την μισή αλήθεια. Ας ξεκινήσουμε απο την αρχή.
Το καλοκαίρι 2009 οι επίσημες εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ έκαναν λόγο για έλλειμμα που θα κινιόνταν στα επίπεδα του 6% περίπου. Αυτό πρακτικά σημαίνει είτε ότι ξαφνικά μέσα σε λιγότερο απο οκτώ μήνες το έλλειμμα διπλασιάστηκε και αυτό επειδή έγιναν κάποιοι χειρισμοί που ανέτρεψαν την εικόνα που είχαν στο εξωτερικό για την ελληνική οικονομία. Τελικά τι είχε γίνει;
Η προεκλογική έκρηξη ειλικρίνειας(;) του κεντρικού τραπεζίτη και η άκριτη(;) εκμετάλλευση απο την τότε αξιωματική αντιπολίτευση και σήμερα Κυβέρνηση έδωσαν το "οπλα" για να αμφισβητηθεί ολόκληρη η βάση στατιστικής απεικόνισης των μεγεθών της ελληνικής οικονομίας. Απο εκεί και πέρα και με δεδομένο ότι κάποιοι ζήλεψαν τις πρακτικές της απογραφής του κ. Αλογοσκούφη και έκαναν ότι περνούσε απο το χέρι τους να τις επαναλάβουν ,τα προβλήματα πήραν διατάσεις χιονοστιβάδας. Οι ελληνικές στατιστικές ανατράπηκαν με την βοήθεια μάλιστα και της επιτροπής εμπειρογνωμόνων που συστάθηκε μερικές εβδομάδες μετά τις εκλογές:
οι δανειστές ξεκίνησαν χωρίς ρίσκο το πάρτυ με το ελληνικό χρέος,
η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρήκε ένα εύκολο θύμα για να κάνει επίδειξη δύναμης και
η ελληνική κυβέρνηση με ρητορικές κορώνες αλλά και με δημοσιονομικές επιλογές αμφιβόλου αποτελεσματικότητας προσπαθούσε να ρίξει όλα τα βάρη στους προηγούμενους λές και η χώρα αυτή είναι ιδιοκτησία του ενός ή του άλλου κόμματος και με κάθε εναλλαγή διαχειριστή τα χρωστούμενα πέφτουν στις πλάτες του απερχόμενου και όχι του ελληνικού λαού.  
Κάποια στιγμή το πρόβλημα έγινε ανεξέλεγκτο αφού οι κριτές, οι επικριτές, οι κερδοσκόποι αλλά και οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί , ο καθένας για τους δικούς του λόγους έκριναν ότι τα οφέλη απο το ανελέητο σφυροκόπημα της ελληνικής οικονομίας είναι σημαντικά μεγαλύτερα απο τα κόστη. Για παράδειγμα :
Σκεφτείτε τα κέρδη που έχουν οι ραντιέρηδες απο το παιγνίδι με τα ελληνικά ομόλογα.
Σκεφτείτε τα οφέλη που έχουν οι  Βρυξέλες- και όχι μόνο -απο τη στοχοποίηση της Ελλάδας.
Αναλογιστείτε τις επιπτώσεις που θα είχε στην ΕΕ αν στην θέση της Ελλάδας ήταν η Ισπανία.
Φανταστείτε τι θα γινόνταν αν οι ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις έπρεπε να απολογηθούν για την χρονική επιμήκυνση της ύφεσης που προκαλεί αύξηση της ανεργίας και συρρίκνωση της κατανάλωσης στους λαούς τους.  
Δυστυχώς, οι ελληνικές κυβερνήσεις -η σημερινή και η προηγούμενη- δεν κατάλαβαν ότι δημιούργησαν  με τις πρακτικές τους  ένα τσουναμι που ήταν εντελώς ανήμπορες να διαχειριστούν.
Δυστυχώς η υπόλοιπη αντιπολίτευση αντι να προβάλλει ένα ρεαλιστικό λόγο επέλεξε την χωρίς κόστο δημαγωγία.
Δυστυχώς η ευρωπαϊκή αριστερά δεν μπόρεσε να διαβλέψει ότι η ελληνική οικονομία ήταν το "πειραματόζωο". Δυστυχώς η ελληνική διπλωματία απέτυχε να διαμορφώσει ευρύτερες συμμαχίες.
Και έτσι σήμερα βρισκόμαστε σαν τα "άτακτα παιδιά" απέναντι στον δάσκαλο  έτοιμοι να ακούσουμε και να αποδεκτούμε την ...τιμωρία.