Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η ιστορία είναι μία σειρά τυχαίων και επομένως απρόβλεπτων γεγονότων που παράγουν σοβαρά αποτελέσματα. Η αλληλουχία των πραγμάτων είναι μία πραγματικότητα την οποία πολύ δύσκολα κάποιος μπορεί να αγνοήσει. Δεν πρόκειται για φιλοσοφικές αναζητήσεις αλλά για μία κάπως διαφορετική προσέγγιση των προβλημάτων που έχει προκαλέσει το ελληνικό πρόβλημα στην ευρωπαϊκή οικονομία. Τον Οκτώβριο του 2009 το πρόβλημα ήταν καμουφλαρισμένο και αυτό βόλευε τους πάντες μέσα στην Ευρώπη. Όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν ήθελε να σκαλίσει τα πράγματα λίγο παραπάνω. Άλλωστε οι μελέτες της ΕΕ και του ΔΝΤ μέχρι και το Σεπτέμβριο έκρυβαν αυτή τη παράξενη ομερτα των μέσα με τους έξω. Η αλήθεια είναι ότι η τότε Κυβέρνηση προσπάθησε να κουκουλώσει το πρόβλημα με ένα συνδυασμό έκτακτων μέτρων και δημιουργικής λογιστικής. Όλοι περίμεναν ότι στα τέλη του χρόνου και στις αρχές του επομένου το κόστος δανεισμού θα μεγάλωνε αλλά το έργο αυτό το είχαν ξαναδεί. Τότε παραμονές των εκλογών ο κεντρικός τραπεζίτης θεώρησε σκόπιμο να ανοίξε τους "ασκούς του Αιόλου" πιστεύοντας προφανώς ότι βρίσκεται στο ΄81 , τότε που ο μακαρίτης έβγαλε την περίφημη έκθεση γα την οικονομία προκειμένου να πλήξει το εσωκομματικό του αντίπαλο και πρωθυπουργό Ράλλη.Τόσο ο Ράλλης τότε όσο και ο Καραμανλής πρόσφατα δεν επανεξελέγησαν και το ΠΑΣΟΚ άρπαξε την ευκαιρία να κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ήδη δημοσκοπικά ισχυρή αυτοδυναμία του.Το 1981 διαφέρει σε πολλά απο το 2010 . Πλέον οι περίφημες αγορές, διψάνε για αίμα.Διψάνε για κέρδη ώστε να διεκδικήσουν τα περίφημα μπόνους αγνοώντας την εμπειρία του 2008 , όταν η αδηφάγος αυτή στρατηγική τους οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στο χείλος του γκρεμού καιτις εθνικές Κυβερνήσεις να αναζητούν τρόπους να τους στηρίξουν ώστε να μη καταρρεύσουν παρασύροντας και αυτές μαζί τους. Ίσως , αυτές οι αγορές λειτούργησαν έτσι γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ούτε κολασμός ούτε και νέμεσις. Αν μάλιστα κάποιος κοιτάξει προσεκτικά τις λογοστικές τους καταστάσεις θα διαπίστωνε ότι τα κέρδη τη χρονιά που πέρασε προήλθε απο την ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ τραπεζική. Κοντολογίς απο την κερδοσκοπία. Ακόμα και το πιό απλό μυαλό μπορούσε να καταλάβει τι μπορούσε να γίνει αν το δικό μας πρόβλημα μεγενθυνονταν και γίνονταν ευρωπαϊκό θέμα. Και κανείς δεν έκανε τίποτε. Η Κυβέρνηση αναζητώντας άλλοθι και προσδοκώντας μελλεοντικούς θριάμβους μεγένθυνε το πρόβλημα όσο μπορούσε περισσότερο. Ο κεντρικός μας τραπεζίτης παρέμενε στη θέση του.Απο την πλευρά τους οι ευρωπαίοι τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας θεώρησαν την Ελλάδα ως ένα εύκολο εργαλείο προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Αγνόησαν όμως κάτι το σημαντικό, πέραν των κερδοσκόπων . Αγνόησαν ότι τα ελληνικά συμπτώματα δεν ήταν μόνο ελληνικά . Ήταν και ισπανικά, και πορτογαλικά και βρεταννικά και ιρλανδικά και κανείς δεν γνωρίζει πόσων ακόμα. Ασκώντας λοιπόν μία δημόσια κριτική στην Ελλάδα και παίζοντας με αυτή διευνοποιήσαν ένα πρόβλημα το οποίο αν ξεσπούσε ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν και πόσο θα τους κόστιζε. Προφανώς λησμόνησαν την εμπειρία των αρχών της δεκαετίας του ΄90 όταν οι κερδοσκόποι υπεταξαν την στερλίνα και καμμιά δεκαριά νομίσματα ευρπωπαϊκών χωρων και σταμάτησαν στο Ρήνο , όταν οι κεντρικές τράπεζες συσπειρώθηκαν για να τους αντιμετωπίσουν με γραμμή άμυνας το γερμανικό μάρκο. Προφανώς , ο κ. Τρισε το ξέχασε και έτσι κατάφερε να κάνει το ελληνικό πρόβλημα ευρωπαϊκό. Και αυτό αποδεικνύεται αν διαβάσει κανείς τις ανταποκρίσεις των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων για το G7. Δυστυχώς ούτε αυτό έχει καταλάβει η Κυβέρνηση η οποία προσπαθεί με τηλεοπτικά διαγγέλματα να κατασκευάσει τις δικές της μάγισσες και με τηλεοπτικούς παλληκαρισμούς να πάρει πάλι την "καυτή πατάτα"  στα χέρια της.