Φορολογία με ανύπαρκτες αξίες

Η κυβέρνηση θα φορολογήσει κατά τρόπο επώδυνο ανύπαρκτες αξίες, όπως η ακίνητη περιουσία. Εχει ξανασυμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο, δηλαδή να φορολογείται ως αξία η απαξίωση, την οποία μάλιστα προκάλεσαν οι ίδιοι οι εμπνευστές της φορολόγησης ως υπαίτιοι της κρίσης; Δεν είναι ολοφάνερο ότι η προσδοκώμενη είσπραξη των περίπου 3 δισ. ευρώ από το φόρο ακίνητης περιουσίας θα αφαιρεθεί ουσιαστικά από την αγορά ακυρώνοντας έτσι έναν πολλαπλάσιο κύκλο εργασιών, ο οποίος και τα κρατικά έσοδα θα αύξανε αλλά και θα άμβλυνε άλλα προβλήματα, όπως η ανεργία; Πού αποσκοπεί λοιπόν η επιβολή του ενιαίου φόρου επί των ακινήτων; Στην επιτάχυνση της καθοδικής πορείας της αγοράς ώστε να φθάσει ταχύτερα στον «πάτο», ή στην πλήρη απαξίωση των ακινήτων ώστε τα «φιλέτα» να περιέλθουν στην οικονομική ελίτ αντί πινακίου φακής; Προφανώς και στα δύο. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί σήμερα ότι η ακίνητη περιουσία συνδέεται άμεσα με την οικονομική ρευστότητα του ιδιοκτήτη; Ενώ πριν από την κρίση η σύνδεση ακίνητης περιουσίας και ρευστότητας ήταν αυτονόητη, αφού υπήρχε η ευχέρεια της πώλησης ενός περιουσιακού στοιχείου, σήμερα αυτό είναι αδύνατο. Αντί λοιπόν να φορολογηθεί η ακίνητη περιουσία την περίοδο της ανοικοδόμησης που οδήγησε στην υπεραξία της, φορολογείται τώρα που έχει απαξιωθεί και η οποιαδήποτε αξία της έχει θεωρητικό μόνο χαρακτήρα, αφού πρακτικά η ανταλλακτική της αξία έχει μηδενισθεί, ώστε να αποτελεί βάρος και εφιάλτη για τους ιδιοκτήτες. Η επιβολή του ενιαίου φόρου ακινήτων καθώς και οι επιβαρύνσεις που επιβάλλονται μέχρι σήμερα στα ακίνητα αποδεικνύουν την πλήρη ανικανότητα των μνημονιακών κυβερνήσεων να ανατάξουν, στοιχειωδώς έστω, τον παραγωγικό ιστό της χώρας, ώστε με την ανάπτυξη που θα επέλθει να ακυρωθούν τα μέτρα.