απο την συντακτική ομάδα του realestatenews.gr
Αν κάποιος συγγραφέας προσπαθούσε να περιγράψει με λέξεις αυτό που βιώνει σήμερα η αγορά ακινήτων θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μία εικόνα : αυτή των τεθλιμμένων συγγενών που με οιμωγές θρηνούν τον μακαρίτη και σε λίγο , αυτοί που έκρωζαν περισσότερο να βρίσκονται σε μία ταβέρνα και να γλεντοκοπούν τρώγοντας και άδοντας.
Πρώτοι οι πολιτικοί :
Αν βάλετε δίπλα-δίπλα τις δηλώσεις λατρείας για την αγορά ακινήτων .
Αν βάλετε δίπλα-δίπλα , τους κατά καιρούς λεονταρισμούς του στυλ δεν ψηφίζω νέα χαράτσια
Αν βάλετε δίπλα-δίπλα τα αποσπάσματα των προεκλογικών τους προγραμμάτων αλλά και αυτών που δήλωναν όχι μόνο στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις αλλά και στις πλατείες , στα καφενεία αλλά και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις στα σπίτια φίλων και που αφορούσαν στις εξαγγελίες για την φορολογία της ακίνητης περιουσίας,
…Τότε θα έχετε υλικό για να γελάτε –αρχικά- και να βρίζετε –στη συνέχεια- για πολύ καιρό.
Ακολουθούν , οι ηγεσίες του χώρου που σχετίζεται με την αγορά ακινήτων :
Αν βάλετε δίπλα –δίπλα τις κατά καιρούς δηλώσεις τους για την κατάσταση της αγοράς ακινήτων .
Αν βάλετε δίπλα-δίπλα , τις ομιλίες τους στην εκλογική τους πελατεία . …
Και στη συνέχεια κάνετε μία σύγκριση όχι μόνο με τις πράξεις τους αλλά και με τα τηλεοπτικά video που καταγράφουν τις χειραψίες και τις υποκλίσεις τους , στην πολιτική ηγεσία τότε θα καταλήξετε σε ένα ερώτημα : «Ποιος κοροϊδεύει ποιόν;»
Ακολουθούν τα ΜΜΕ :
Αν μετρήσετε πόσους κινέζους , ρώσους , γερμανούς έχουν «φέρει στην Ελλάδα» .
Αν μετρήσετε πόσες φορές έχουν εμφανιστεί κάθε λογής και προέλευσης «ειδικοί» με προβλέψεις που διαψεύδονται ή με αναλύσεις που θυμίζουν …νεκροψία
…Τότε , θα αισθανθείτε στην καλύτερη περίπτωση αφελείς.
Το δικό μας συμπέρασμα από αυτή την απαρίθμηση καταστάσεων είναι ότι όλοι αυτοί με τη συγκεκριμένη στάση τους έχουν κάτι να κερδίσουν: Κάποιοι ψήφους, κάποιοι άλλοι «καρέκλες» κάποιοι τρίτοι χρήμα και αναγνωσιμότητα. Αυτοί που όχι μόνο δεν έχουν να κερδίσουν αλλά αντίθετα κάθε μέρα που περνά «γράφουν» ζημιές είναι οι ανώνυμοι της αγοράς ακινήτων. Ιδιοκτήτες που βλέπουν το βιός τους να χάνεται . Επιχειρηματίες που βλέπουν την επιχείρηση τους να βουλιάζει . Εργαζόμενοι στο κλάδο που βλέπουν τον εφιάλτη της ανεργίας να στοιχειώνει τον ύπνο τους. Και όλοι αυτοί , που είναι η πραγματική δύναμη της αγοράς ακινήτων , σιωπηλά και καρτερικά περιμένουν το αναπόφευκτο χωρίς να έχουν ούτε την γνώση αλλά ούτε και την δυνατότητα να εκφράσουν την αγωνία, την απόγνωση και την οργή τους.
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική αγορά ακινήτων δεν πρόκειται να πεθάνει . Αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο καθώς ο άνθρωπος από τότε που εμφανίστηκε στην γή είχε ανάγκες : τη τροφή και τη στέγη. Αυτό όμως που σίγουρα θα αλλάξει είναι η δομή της . Μελετήστε την δομή της αγοράς ακινήτων στις χώρες της Ε.Ε και των ΗΠΑ για να δείτε που «οδηγούν το καράβι». Η μεσαία τάξη σιγά-σιγά θα αρχίσει να απομακρύνεται όλο και μακρύτερα από το «τούβλο» και τη γη. Το οικόπεδο ή το διαμέρισμα ή το αγροτεμάχιο θα πάψει να είναι επενδυτική διέξοδος και απλώς θα εξυπηρετεί συγκεκριμένους –στεγαστικούς κυρίως- σκοπούς. Η επενδυτική διέξοδος θα γίνει υπόθεση «άλλων»: των μεγάλων ομίλων οι οποίοι θα αποκτήσουν σε τιμή ευκαιρίας ακίνητα , θα ελέγχουν την κατασκευή και θα επηρεάζουν τα δίκτυα διαμεσολάβησης.
Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας σε αυτό οδηγούν. Η υπερφορολόγηση θα καταστήσει την διατήρηση πλέον του ενός ακινήτου απαγορευτική. Το πολεοδομικό πλαίσιο που διαμορφώνεται ουσιαστικά επιδοτεί τους «μεγάλους» της αγοράς σε βάρος των «μικρών» και των «μεσαίων». Τα επενδυτικά κίνητρα αλλά και τα κοινοτικά προγράμματα που «ψήνονται στο φούρνο» των αρμόδιων υπουργών είναι «κομμένα και ραμμένα» για τους κάθε λογής «επενδυτές» είτε έλληνες είτε ξένους. Και θυμηθείτε ότι σύντομα το επόμενο «παιγνίδι» θα έχει στόχο τη γεωργική γη.
Από εκεί και πέρα , το μόνο που απομένει είναι να γίνουμε «απαιτητικοί» απέναντι σε αυτούς που αντιμετωπίζουν τα εκατομμύρια των ιδιοκτητών , των επιχειρηματιών αλλά και των εργαζόμενων στην αγορά ακινήτων ως … «πελάτες» τους. Τι σημαίνει «απαιτητικός»; Ο καθένας μπορεί να δώσει –και να ακολουθήσει- την δική του εκδοχή. Όμως το σίγουρο είναι ότι χωρίς πελάτες δεν υπάρχουν μαγαζιά…