Τελικά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο λειτουργίας στην αγορά ακινήτων το οποίο ουσιαστικά απομακρύνει την μεσαία τάξη απο την ακίνητη περιουσία η οποία σύντομα θα αποτελεί επένδυση μόνο των πλουσίων ή εκείνων που αναζητούν πρώτη κατοικία. Πως μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση;
1. Η καθιέρωση φόρου σε όλα ακίνητα ανεξάρτητα απο τη μορφή και την απόδοση που παρεχουν στον ιδιοκτήτη τους σε συνδυασμόμε τις υπόλοποιπες φορολογίες(νοίκια , υπεραξία κα) καθιστά το φορλογικό κόστος δυσβάστακτο. Ετσι οι προσδοκίες για πιθανές αποδόσεις εξανεμίζονται αφού και οι τιμές καταρρέουν.
2. Οι αποδόσεις των ακινήτων σε σχέση με τα επιτόκια καταθέσεων καθιστά την αγορά κατοικίας για κάλυψη στεγαστικών αναγκών ασύμφορη. Είναι προτιμότερο κάποιος να πληρώνει χαμηλό ενοίκιο παρά να πάρει στεγαστικό δάνειο (με υψηλό επιτόκιο) προκειμένου να αγοράσει το δικό του σπίτι.
3.Οι επισφάλειες στην αγορά ακινήτων είναι σημαντικά υψηλές . Σήμερα κανείς ιδιοκτήτης δεν γνωρίζει αν τον επόμενο μήνα θα εισπράξει το νοίκι ή αν θα βρεθεί αναγκασμένος να πληρώνει λογαριασμούς ρεύματος , νερού του ενοικιαστή που εξαφανίστηκε . Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο όπως τουλάχιστον λειτουργεί σήμερα, δημιουργεί μεγάλα προσκόμματα (μεγάλα έξοδα σε σχέση με το αντικείμενο της υπόθεσης, χρονοβόρες διαδικασίες, γραφειοκρατία) στους ιδιοκτήτες ακινήτων που θα επιδιώξουν να εισπράξουν δια της νομικής οδού τα απλήρωτα ενοίκιά τους.
4. Στις εμπορικές μισθώσεις, ο «νόμος Κατσέλη» έδωσε τη δυνατότητα στους ενοικιαστές να «σπάσουν» από μόνοι τους τις μακροχρόνιες συμβάσεις που οι ίδιοι είχαν υπογράψει. Πρόσφατα μάλιστα, τροπολογία » παρέτεινε για ένα ακόμη χρόνο αυτό το δικαίωμα, με αποτέλεσμα να προκληθεί έντονη στρέβλωση στο συγκεκριμένο κομμάτι της αγοράς.
5. Με τις φορολογίες πολλά ακίνητα που αποφέρουν εισόδημα θα έχουν ετήσια φορολογική επιβάρυνση η οποία θα ξεπερνά το ενοίκιο !