Ενοικια : Καλός πελάτης το Δημόσιο

Δεν χρειαζόταν η έκθεση του ΟΟΣΑ για τα μισθωμένα ακίνητα, που στεγάζουν τις υπηρεσίες του Δημοσίου έναντι τεράστιου δημοσιονομικού κόστους, για να αναδειχθεί και πάλι ο ασύλληπτος αυτός παραλογισμός, που διέπει τη λειτουργία του ελληνικού κράτους. Εδώ και πολλά χρόνια έχει επισημανθεί το πρόβλημα, το οποίο αγγίζει άμεσα το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας πέραν βεβαίως από τα παρεπόμενα προβλήματα κατακερματισμού, απουσίας στρατηγικής και ορθολογικής χωροταξικής διευθέτησης, αδυναμίας συντονισμού και φυσικά σοβαρού ελλείμματος στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Το πρώτο κρίσιμο θέμα είναι ασφαλώς η «επιμονή» του Δημοσίου αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα - εκεί το πράγμα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο - να στεγάζει τις υπηρεσίες του σε μισθωμένα ακίνητα, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες ακίνητα δικής του ιδιοκτησίας παραμένουν ανεκμετάλλευτα και σε πάρα πολλές περιπτώσεις απαξιώνονται και ρημάζουν. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το Δημόσιο, μόνο για τις κεντρικές υπηρεσίες, επιβαρύνεται με ετήσια ενοίκια 50 εκατ. ευρώ, ενώ αν συνυπολογιστούν τα ενοίκια των ασφαλιστικών ταμείων, άλλων υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, καθώς και των ΟΤΑ, τότε το κόστος είναι προκλητικά αυξημένο. Για να μην αναφερθούμε και σε περιπτώσεις - πολλές από τις οποίες κατά καιρούς αποκαλύπτονται - για αδιαφανείς διαδικασίες επιλογής συγκεκριμένων ακινήτων ή διαμόρφωσης μισθωμάτων. Και όλα αυτά τη στιγμή που το Δημόσιο είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένο, η τρόικα απαιτεί όλο και σκληρότερα μέτρα, προκειμένου να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες και η κυβέρνηση καταλήγει κάθε φορά σε δραματικά μέτρα με κύριο βάρος σε περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων που συνεχίζουν να είναι η «σίγουρη και εύκολη» λύση.