Εγκλημα και Τιμωρία

Το 2012 είναι χρονιά εκλογών. Ενδεχομένως να γίνουν μέχρι τον Απρίλιο, ή μπορεί λίγο αργότερα ή λίγο νωρίτερα . Ο χρόνος σίγουρα είναι σημαντικός αλλά δεν είναι τόσο σημαντικός εμπρός από την διαπίστωση ότι και σε αυτές τις εκλογές η ιδιοκτησία θα παραμένει «μουγγή» και «απούσα». Τόσο «μουγγή» και «απούσα» όσο στις προηγούμενες εκλογές του 2009, του 2004 ,του…

Η πραγματικότητα είναι ότι, ενώ ολόκληρη η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να διεκδικήσει το δικαίωμα στην εργασία, στη παιδεία, στο επιχειρείν και στο περιβάλλον, κανείς μα κανείς δεν κάνει τίποτε για να περιφρουρήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην περιουσία το οποίο πλήττεται βάναυσα από τους εκάστοτε σωτήρες που βρίσκονται στην «καρέκλα» του υπουργού Οικονομικών. Και φυσικά , δεν είναι μία υπόθεση που εστιάζεται μόνο στο κόμμα που κυβερνά. Αν κάποιος διαβάσει τα προεκλογικά προγράμματα ΟΛΩΝ των κομμάτων θα διαπιστώσει ότι , η ακίνητη περιουσία είτε είναι παντελώς απούσα είτε οι αναφορές που γίνονται σε αυτή δεν ξεπερνούν τις τρείς αράδες και αυτές αφορούν στη φορολογία.

Όμως η ακίνητη περιουσία αφορά περίπου σε 7.000.000 έλληνες . Στην ακίνητη περιουσία συγκεντρώνεται το 70% του πλούτου των ελλήνων. Η ακίνητη περιουσία προσφέρει πάνω από το 15% του ΑΕΠ. Η ακίνητη περιουσία εξακολουθεί να κινεί τους πιο σημαντικούς κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας. Η ακίνητη περιουσία –άμεσα ή έμμεσα-προσφέρει απασχόληση στο 20% του ενεργού πληθυσμού.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι , κανείς πολιτικός δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να απολογηθεί για την στάση που έχει υιοθετήσει προκειμένου να προασπίσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Μήπως έχετε αναρωτηθεί, γιατί όλα αυτά τα χρόνια, οι πολιτικοί ενώ είχαν κάτι να πουν για μία ποδοσφαιρική ομάδα αδιαφορούσαν πλήρως για τις συστηματικές «βιαιοπραγίες» που υφίστατο η ακίνητη περιουσία; Αν δεν το έχετε σκεφτεί θα σας το πούμε εμείς: Διότι , δεν υπολόγιζαν –και δεν υπολογίζουν- τους ιδιοκτήτες. Πιστεύουν , ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν αντιδρούν, δεν διεκδικούν και δεν τιμωρούν για όσα υφίστανται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις. Πιστεύουν επίσης ότι το πολιτικό κόστος που θα υπάρχει από την κατασκευή μία χωματερής στην εσχατιά της Ελλάδος θα είναι πολύ μικρότερο από τα πολεοδομικά και τα φορολογικά «τεχνάσματα» που επινοεί ο κάθε πολιτικός της «κακιάς ώρας» για να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα ή για να εξυπηρετήσει καταστάσεις . Υπάρχει όμως και η χειρότερη εκδοχή: Πολλοί πολιτικοί ,δρουν με βάση την πεποίθηση ότι ,οποιοδήποτε πρόβλημα που προκύψει και το οποίο αφορά τους «μεγάλους» της αγοράς ακινήτων μπορεί να επιλυθεί σε …απευθείας σύνδεση, ενώ αντίθετα οτιδήποτε πλήττει τον μεγάλο όγκο της ιδιοκτησίας τους είναι παγερά αδιάφορο. Πως αλλιώς άλλωστε μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ενώ τα περισσότερα από τα προβλήματα που αφορούν μεγάλες αναπτύξεις επιλύονται με κάποιο τρόπο, όλα τα προβλήματα που στοχεύουν στην μικρή και στην μεσαία περιουσία είτε δεν βρίσκουν ποτέ λύση είτε η λύση που βρίσκεται είναι πάντα σε βάρος των ιδιοκτητών.

Πλέον, η μεγάλη πρόκληση για τους ιδιοκτήτες αλλά και όσους ζούν απο την ακίνητητη περιουσία  δεν είναι να διεκδικήσουν τα δικαιώματα, τα οποία απορρέουν από το Σύνταγμα αυτής της χώρας αλλά να αποκτήσουν φωνή για να τα διεκδικήσουν . Θα πρέπει να αναγκάσουν , ΟΛΑ τα κόμματα που θα συμμετάσχουν στις εκλογές να έχουν ξεκάθαρες και διαυγείς θέσεις για την ακίνητη περιουσία: τη φορολογία, τη πολεοδομική και την χωροταξική πολιτική, την χρηματοδότηση… Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να τιμωρήσουν όλους εκείνουν που τους  αγνοούν. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα.