Ακίνητα: Αγώνας "ζωής ή θανάτου"

Τελικά με ποια νομιμοποίηση η κυβέρνηση «βιτρίνα» του κ.Παπανδρέου συνεχίζει την πολιτική εξόντωσης της ακίνητης περιουσίας; Το ερώτημα δεν είναι φιλοσοφικό αλλά πραγματικό και εκφράζει εκατομμύρια ανθρώπων που είτε ζουν από την αγορά ακινήτων είτε είναι ιδιοκτήτες ακινήτων. Οι εκλογές του 2009 , κερδήθηκαν από τον κ. Παπανδρέου , επειδή «πούλησε» στους έλληνες ένα αναπτυξιακό όραμα. Σε ολόκληρο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε μία λέξη για το Τέλος της Ακίνητης Περιουσίας, για περιορισμούς στη δόμηση, για μείωση του αφορολόγητου στον ΦΑΠ, για μπλοκάρισμα περιουσιών, για επιβολή τεκμηρίων ακόμα και στους ενοικιαστές, για συρρίκνωση της οικοδομής , για κατάργηση των προγραμμάτων του ΟΕΚ …. Έτσι λοιπόν καλλιέργησαν την ελπίδα:

*στον ιδιοκτήτη ότι η περιουσία του θα αυγατίσει,

*στον εργολάβο ότι θα κτίσει περισσότερες οικοδομές,

*στον μεσίτη ότι θα έχει περισσότερες συναλλαγές και

*στον οικοδόμο ότι θα έχει περισσότερα και καλύτερα μεροκάματα.

Στο πρόγραμμα αλλά και στις προεκλογικές ομιλίες , δεν γίνονταν η παραμικρή νύξη ώστε ο έλληνας να υποψιαστεί το αληθινό τρόπο που αντιμετώπιζε ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κ. Μπιρμπίλη, ο κ Βενιζέλος και οι υπόλοιποι- τότε υποψήφιοι - και σήμερα υπουργοί και βουλευτές, την ακίνητη περιουσία. Χρειάστηκε να περάσουν λίγοι μήνες, για να συνειδητοποιήσουμε ότι, για αυτούς η αγορά ακινήτων, είναι «αντιπαραγωγική δραστηριότητα» και ότι η αγορά γής έχει προστιθέμενη αξία μόνο όταν οι πολυεθνικοί όμιλοι κτίσουν στα νησιά τσιμεντένια κουτιά για φιλοξενήσουν σε τιμές ευκαιρίας γερμανούς οικοδόμους , οι οποίοι θα απολαμβάνουν σερβις υψηλής ποιότητας από ανθρώπους που θα αμείβονταν με μισθούς πείνας . Οι «τουρίστες» αυτής της κατηγορίας , σίγουρα δεν θα ξενίζονταν, αφού οι πατεράδες και οι παππούδες τους είχαν αποδεχθεί τα στρατόπεδα εργασίας.

Οι περισσότεροι έλληνες εμπιστεύτηκαν τα ωραία λόγια του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του-σήμερα είναι δελφίνοι αρκετοί από αυτούς- και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα. Ως πολίτες και ως ψηφοφόροι , για δύο σχεδόν χρόνια ακόμη είναι ουσιαστικά όμηροι της επιλογής που έκαναν στις εκλογές . Τι και αν σήμερα πιστεύουν ότι η επιλογή τους αυτή είναι προϊόν  εσκεμμένης παραπληροφόρησης ; Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, απαντούν .

Για σκεφτείτε το λίγο: Αν αγοράσετε ένα πλυντήριο το οποίο σε μια εβδομάδα αποδειχθεί προβληματικό, τότε ως καταναλωτής δικαιούστε αντικατάστασης και ενίοτε αποζημίωσης. Ως πολίτης όμως όχι μόνο δεν υφίσταται η βασική αρχή της προστασίας έναντι της παραπλάνησης αλλά αντίθετα είστε υποχρεωμένος να αποδεχθείτε κάθε απόφαση του πολιτικού που σας παραπλάνησε. Ακόμα και αν η απόφαση αυτή οδηγεί σε εκχώρηση των εξουσιών που του δίνει η λαϊκή εντολή. Δηλαδή να προωθεί κυβερνήτες ανθρώπους της αρεσκείας του, όπως για παράδειγμα τον κ Παπαδήμο, τον κ. Σταυρόπουλο και τον κ. Καψη , οι οποίοι με την σειρά τους θα παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες θα καταρρακώνεται ακόμα περισσότερο η ήδη θανάσιμα τραυματισμένη αγορά ακινήτων.

Ακούσαμε χθές για παράδειγμα, τον διορισμένο πρωθυπουργό και τους δύο διορισμένους υπουργούς του να λένε, ότι θα αναλάβουν έναντι των δανειστών μας και άλλες δεσμεύσεις και μέτρα. Κουνώντας το δάκτυλο μπρός στο πρόσωπο του καθενός από εμάς και επισείοντας την χιλιοειπωμένη απειλή εξόδου από το ευρώ ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν-εμμέσως- ότι στα χρόνια που έρχονται θα πρέπει να αποδεχθούμε :

- την περαιτέρω συρρίκνωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας μας .

-το ενδεχόμενο να μείνουμε χωρίς δουλειά είτε λόγω απόλυσης είτε λόγω «λουκέτου»

-την παράδοση της αγοράς σε τράπεζες αλλά και σε πολυεθνικούς κολοσσούς που δραστηριοποιούνται στις κατασκευές, στη διαμεσολάβηση , στην οικοδομική βιομηχανία, στο εμπόριο.

Η ιστορία δείχνει ότι όποτε ακολουθήθηκε η οδός της παραπλάνησης και της πολιτικής αυθαιρεσίας ο λαός τιμώρησε εκείνους που αυθαιρέτησαν σε βάρος του. Όμως στη περίπτωση μας ο χρονικός ορίζοντας για να μη μας τα πάρουν όλα –ακόμα και την αξιοπρέπεια- είναι ιδιαίτερα περιορισμένος και για αυτό στους μήνες που έρχονται η αγορά ακινήτων θα πρέπει να δώσει ένα αγώνα «ζωής ή θανάτου».