Τι δεν γίνεται για την ανάκαμψη

Σε μία οικονομία που βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Σε μία κοινωνία η οποία θεωρεί τους κάθε λογής αιφνιδιασμούς σχεδόν αναμενόμενους. Σε μία κοινωνία που βλέπει ότι πρώτα οι κυβερνώντες και μετά ολόκληρος ο κόσμος τους θεωρεί κλέφτες , απατεώνες και σαλταδόρους. Σε μία οικονομία που το θεσμικό πλαίσιο μεταβάλλεται με καταιγιστικούς ρυθμούς -πάντα προς το χειρότερο. … δεν μπορεί να υπάρξει προκοπή.

Ο μέσος έλληνας αυτή τη στιγμή νοιώθει ανυπεράσπιστος. Αισθάνεται ότι απειλείται. Συνειδητοποιεί ότι είναι ο παρίας της Ευρώπης. Διαπιστώνει ότι ανάμεσα σε αυτόν και την ηγεσία του υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα. Συνειδητοποιεί ότι βιώνει καταστάσεις απόλυτης υποκρισίας καθώς αυτοί που μέχρι χθές τον κολάκευαν και τον κανάκευαν έχουν μετατραπεί σε υβριστές του. Απορεί πως όλοι οι κορυφαίοι της Κυβέρνησης η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν μέλη κυβερνητικών σχημάτων από την δεκαετία του ΄90 σήμερα εμφανίζονται ως οι μεγαλύτεροι κατήγοροι του για μία συμπεριφορά που αυτοί προκάλεσαν και συντήρησαν.

Ο έλληνας είναι παράξενος άνθρωπος. Οι αιώνες σκλαβιάς , κατατρεγμού και ανασφάλειας τον έκαναν διορατικό, προσαρμοστικό και ανθεκτικό. Τον έμαθαν να περιμένει , να υπομένει και να επιβιώνει. Το πιο σημαντικό είναι ότι από γενιά σε γενιά διδάχθηκαν ότι ο χρόνος είναι κάτι παραπάνω από μονάδα μέτρησης. Είναι φιλοσοφία , είναι τρόπος ζωής. Μπορεί να μεταμορφωθεί απο ανυπόμονος και άπληστος - όταν εμφανίζονται οι ευκαιρίες- σε ανθεκτικό , υπομονετικό και ολιγαρκή όταν το περιβάλλον αλλάξει προς το χειρότερο. Και έτσι έχουμε μία αέναη προσαρμογή στις συνθήκες της κάθε εποχής. Σε αυτή την ράτσα, συνυπάρχουν όλα τα ακραία χαρακτηριστικά διότι η ιστορία της είναι μία αέναη εναλλαγή από την καταστροφή στον θρίαμβο.

Δυστυχώς , αυτό που δεν κατάλαβαν αυτοί που μας κυβερνούν είναι ότι ο έλληνας ξέρει πότε απειλείται και κυρίως πως θα αντιδράσει. Όταν απειλείται ξέρει να επιβιώνει και αυτό έχει αποδειχθεί μέσα από το πέρασμα των αιώνων. Γνωρίζει να περιμένει για να περάσει η μπόρα. Και όταν έλθει η ώρα ξέρει πάρα πολύ καλά πως θα κινηθεί. Κοντολογίς , για να μεγαλουργήσει πρέπει να αισθάνεται ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Σήμερα όμως κινείται σε περιβάλλον πλήρους ανασφάλειας. Φοβάται για τις αποταμιεύσεις του. Νοιώθει , ότι η περιουσία του απειλείται. Συνειδητοποιεί, ότι είναι πολύ κοντά στο να ζήσει σε ένα περιβάλλον οικονομικής υποτέλειας. Διαισθάνεται ότι τα όνειρα του για ένα καλύτερο σπίτι, για ένα εξοχικό , για μία ασφαλή ζωή στα γηρατειά του βρίσκονται υπό αμφισβήτηση. Και τι κάνει; Αυτό που έμαθε τόσους αιώνες : αμύνεται. Όσους φόρους και αν εφεύρουν οι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών. Όσους τροπους για περικοπές επινοήσουν τα σαϊνια της τρόϊκας . Οσες εξοντωτικές ρυθμίσεις και να επιβάλουν οι κυβερνώντες σε συγκεκριμένες επαγγελματικές τάξεις ο έλληνας θα κάνει αυτό που του έμαθαν οι παλιότεροι και η ιστορία του : θα επιβιώνει. Όμως δεν θα συμμετέχει , δεν θα ονειρεύεται και το μόνο που θα ελπίζει είναι να τελειώσει γρήγορά ο εφιάλτης. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι με την ρότα που έχουν χαράξει , η ανάκαμψη δεν πρόκειται να έλθει αν δεν συμμετάσχει ο μέσος έλληνας.