Τα χειρότερα έρχονται

του Παρατηρητή

Η αλήθεια είναι ότι η αγορά ακινήτων αλλάζει βίαια ανατρέποντας δεδομένα και παραδοχές δεκαετιών όχι μόνο ερήμην των ενδιαφερομένων φορέων αλλά χωρίς καμία εξουσιοδότηση από τον «κυρίαρχο» λαό για τις αλλαγές αυτές.

Από τον Οκτώβριο 2009 μέχρι σήμερα έχουμε δεί μία πρωτοφανή φορολογική επίθεση σε οτιδήποτε έχει σχέση με την στέγη και την αγορά ακινήτων.

Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μίας πολιτικής η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην συγκέντρωση τεράστιας αξίας ακίνητων περιουσιών στα χέρια ελάχιστων φυσικών και νομικών προσώπων ελλήνων και ξένων.

Από τον Οκτώβριο 2009 μέχρι σήμερα, ζούμε την συστηματική εξαφάνιση χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που συνδέονται με την αγορά ακινήτων (μεσίτες, κατασκευαστές , έμποροι κ.α.) καθώς η οικοδομή και οι συναλλαγές έχουν φτάσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Από τον Οκτώβριο 2009 μέχρι σήμερα , ζούμε να ασκείται μία πολιτική συγκέντρωση της κατασκευαστικής , οικοδομικής και διαμεσολαβητικής δραστηριότητας στα χέρια ελάχιστων επιχειρήσεων-σήμερα ελληνικών αύριο ξένων.

Από τον Οκτώβριο 2009, βιώνουμε μία συστηματική προσπάθεια εκποίησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας , χωρίς: πλαίσια , κανόνες και-το κυριότερο-κόκκινες γραμμές. Η ολοκλήρωση της εκποίησης θα έχει καταλυτικές επιπτώσεις όχι μόνο για τις τοπικές κοινωνίες αλλά και για ολόκληρη την χώρα τουλάχιστον για τον επόμενο μισό αιώνα που έρχεται. Θυμηθείτε αυτή την πρόβλεψη: σύντομα θα ακούμε για επενδύσεις σε καζίνα και ψυχαγωγία των τουριστών, αφού είναι καθαρό ότι πάμε στο να μετατραπούμε σε χώρα-διασκεδαστήριο .

Και όλα αυτά , τα παρακολουθούμε σιωπηλοί, αμήχανοι και άπραγοι. Το χειρότερο από όλα είναι ότι κάθε νέο «χαστούκι» το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι το αναπόφευκτο και μοιραίο. Για παράδειγμα, χθες , ο γερμανός υπουργός Οικονομικών έθεσε θέμα «εθνικής κυριαρχίας» των χωρών εκείνων που δέχονται την κοινοτική «βοήθεια». Και χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά για την λέξη «βοήθεια» γιατί από την στιγμή που για αυτά που δίνουν, παίρνουν ανταλλάγματα, ο πλέον επιεικής χαρακτηρισμός που μπορεί να περιγράψει την κατάσταση αυτή είναι η λέξη «διευκόλυνση».

Φυσικά ο καθένας από εμάς έχει το δικαίωμα της επιλογής. Μπορεί να σιωπήσει, να αδιαφορήσει , να προσπεράσει και να συναινέσει. Μπορεί επίσης και να διαμαρτυρηθεί και να αντιτεθεί , στα πλαίσια του Συντάγματος. Αυτό άλλωστε είναι Δημοκρατία. Ο σεβασμός της βούλησης της πλειοψηφίας. Όμως Δημοκρατία είναι και κάτι άλλο. Είναι ο σεβασμός της περιουσίας, είναι ο σεβασμός στο δικαίωμα για εργασία , είναι η παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους τους έλληνες πολίτες, είναι ο άνευ όρων σεβασμός που πρέπει να έχει η εκλεγμένη Κυβέρνηση στην λαϊκή εντολή. Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι υπάρχει λαϊκή εντολή για όλα αυτά; Σκεφτείτε:

-ποιος ιδιοκτήτης θα συναινούσε στην εξοντωτική φορολόγηση;

-ποιος μεσίτης ή κατασκευαστής ή έμπορος οικοδομικών υλικών θα συναινούσε στην εξαφάνιση του από την αγορά;

-ποιος ιδιοκτήτης γης εκτός σχεδίου θα συναινούσε στην απαξίωση της περιουσίας τους με πρόσχημα τις αλλαγές στην εκτός σχεδίου δόμηση;

-ποιος εργολήπτης δημοσίων έργων θα συναινούσε  στην οικονομική του εξαφάνιση δια της μεθόδου της στάσης πληρωμών;

-ποιος έμπορος θα συναινούσε στην παρουσία εμπόρων ναρκωτικών δέκα μέτρα παρακάτω από την πρόσοψη του μαγαζιού του;

-ποιος οικοδόμος θα συναινούσε στο να χάσει τα μεροκάματα του;

Θέλετε την απάντηση; Κανένας. Φυσικά, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι , απλώς εφαρμόζεται το πρόγραμμα της Κυβέρνησης. Και σε  αυτό το σημείο βρίσκεται το «κλειδί» της κατανόησης του αδιεξόδου της ελληνικής κοινωνίας σήμερα.

Το προεκλογικό πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος δεν περιελάμβανε ούτε ένα από αυτά που έχουν γίνει από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα στην αγορά ακινήτων (εξαίρεση ο ΦΑΠ, για τον οποίο το πρόγραμμα προέβλεπε υψηλό αφορολόγητο ώστε να αφορά μόνος στους μεγάλους ιδιοκτήτες). Μα , οι συνθήκες δεν ήταν αυτές που περίμενε η Κυβέρνηση , θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος.

Λάθος, όλες οι πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ήταν γνώστες της πραγματικότητας. Φρόντισε για αυτό  ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας ο οποίος απο το ρόλο του είναι υποχρεωμένος να παρέχει πληροφόρηση σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα (σσ για τους δύσπιστους υπάρχουν τα πρακτικά της Βουλής), Γνώριζαν τα πάντα, αφού ήδη οκτώ μήνες πριν τι εκλογές του 2009 , από βήματος της Βουλής ο σημερινός πρωθυπουργός αλλά και κορυφαία του στελέχη κατακεραύνωναν την τότε κυβέρνηση για αποτυχία στην οικονομική της πολιτική και για «κρυφά» ελλείμματα και χρέη.

Το ότι ήταν γνώστες της πραγματικότητας φάνηκε-και- από την ανακοίνωση που εκδόθηκε ελάχιστες ώρες μετά την διαροή από την κεντρική τράπεζα στοιχείων για το ύψος του ελλείμματος (παραμονές των εκλογών). Στην ανακοίνωση μάλιστα επαίρονταν για την αλήθεια των καταγγελιών που είχαν κάνει.

Δυστυχώς , όλα δείχνουν, ότι η ελληνική αγορά ακινήτων, βρίσκεται στη αρχή-και όχι στο τέλος- αυτών που πρόκειται να συμβούν στα επόμενα χρόνια. Και αυτό που θα συμβεί είναι ο θάνατος του έλληνα «μικρού και μεσαίου» επιχειρηματία του κλάδου. Η διαδικασία , θα είναι αργή , διαρκής , επίπονη και επώδυνη και θα γίνει:

με το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού ,

με την απειλή της χρεωκοπίας

και με άλλοθι αυτά «που έχουμε υπογράψει».

Η μοναδική περίπτωση να γλυτώσουμε από αυτή την ζοφερή προοπτική είναι να προσπαθήσουμε να διατηρηθούν όλα αυτά τα γνωρίσματα που κατέστησαν την οικοδομή και την κατοικία «ατμομηχανή της οικονομίας».