Η κρίση ακίνητα έχει παρασύρει και την βιομηχανία

Την ώρα που ο ολόκληρος ο κόσμος βλέπει με τρόμο την απειλή της διπλής ύφεσης να τον πλησιάζει και αναζητά τρόπους και πολιτικές για να την παρακάμψει, στην Ελλάδα απλώς δεν έχουμε οικονομική πολιτική ή για να το πούμε καλύτερα η οικονομική πολιτική εξαντλείται στο πότε θα βγούν οι ράμπο της εφορίας στο δρόμο.

H ελληνική αγορά ακινήτων κινείται πλέον στη ρότα της απομόνωσης. Οι έλληνες κεφαλαιούχοι αναζητούν αλλού ευκαιρίες , οι πιστωτές αρπάζουν ακίνητα για μιά μπουκιά ψωμί , οι ξένοι επενδυτές έχουν διαγράψει-τουλάχιστον αυτή τη στιγμή - την ελληνική αγορά απο τα κιτάπια τους και η μοναδική πολιτική που εφαρμόζεται είναι εκείνη της ανάδειξης της επένδυσης σε ακίνητα ως αντιπαραγωγική. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κλάδοι ολόκληροι της βιομηχανίας και του εμπορίου που συνδέονται μεσω της οικοδομής με την αγορά ακινήτων οδηγούνται σε συρρίκνωση.

Ενα τυπικό παράδειγμα είναι   η τσιμεντοβιομηχανία. Η πτώση των πωλήσεων πυροδοτεί εξελίξεις πρωτόγνωρες. Για να εξηγούμαστε, ο κλάδος αυτός ήταν πριν 15 χρόνια ένας απο τους πλέον δυναμικούς της ελληνικής οικονομίας. Στο διάστημα που μεσολάβησε απο τις τρείς μεγάλες ελληνικές εταιρίες απέμεινε μία και αυτή επεκτάθηκε σε άλλες αγορές (ΗΠΑ, Βαλκάνια και Ν.Α. Ευρώπη ) προκειμένου να επιβιώσει. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση οι μεν ξένοι θα αντιμετωπίσουν την παρουσία τους στην Ελλάδα ως παρασιτική και οι έλληνες θα οδηγηθούν στο να θεωρήσουν την ελληνική αγορά ως δευτερεύοντα στόχο. Αλλά δεν είναι μόνο η τσιμεντοβιομηχανία .

Δεκάδες άλλοι παραγωγικοί κλάδοι όπως για παράδειγμα το έπιπλο που εξαρτώνται απο την κατοικία συρρικνώνονται εγκαταλείποντας την παραγωγή για το εμπόριο . Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά γίνονται βορά στους πολυεθνικούς κολοσσούς που ήδη έχουν αυξήσει το μερίδιο τους στην ελληνική αγορά αντιμετωπίζοντας την, ως αποικία και τους έλληνες καταναλωτές περίπου ως ιθαγενείς. Και όποιος δεν το πιστεύει ας ρίξει μιά ματιά στους καταλόγους μεγάλης σουηδικής εταιρίας επίπλων για να δεί ποιός πληρώνει ακριβότερα. Φυσικά , κανείς δεν αρνείται τον ανταγωνισμό και την ελέυθερη πρόσβαση στις αγορές αλλά αυτό που εξοργίζει κάθε λογικό άνθρωπο είναι οι κάθε λογής υπέυθυνοι να παραδίδουν τα "κλειδια".

Για να γίνουμε πιο σαφείς : σε σε μία οικονομία που δεν έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα είναι πολύ πιο εύκολη η ανάκαμψη αν αξιοποιηθούν κλάδοι κλειδιά όπως για παράδειγμα η αγορά ακινήτων και η οικοδομή. Η αξιοποίηση αυτή είναι συνάρτηση της ενίσχυσης του φορολογικού ανταγωνισμού με στόχο την προσέλκυση κεφαλαίων απο το εξωτερικό και της δημιουργίας προϋποθέσεων ώστε να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση.

Δυστυχώς, στη χώρα γινόμαστε μάρτυρες μία αυτοκαταστροφικής πολιτικής που οδηγεί σε απαξίωση το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα που έχουμε ως χώρα : "Ηλιος και Θάλασσα". Εκτός και αν...