Ο θάνατος της Ευρώπης και η γερμανική ρεβανς

Η είδηση δημοσιεύτηκε σε όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία : Η Ε.Ε με επιστολή της στο G20 ζητά την σταδιακή απόσυρση όλων των μέτρων στήριξης που είχαν υιοθετηθεί προκειμένου να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση. Από μία πρώτη ανάγνωση η πρόταση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί ως δείγμα «εμπιστοσύνης» στο δυναμισμό της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η πραγματικότητα είναι όμως είναι εντελώς διαφορετική. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η Γερμανία οδηγούν τις εθνικές ευρωπαϊκές οικονομίες σε μία πρωτόγνωρη ύφεση προκειμένου να εξασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα! Και για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται η ευημερία , η απασχόληση και η ανάπτυξη γίνονται θυσία στο «γερμανικό σύνδρομο» του πληθωρισμού.

Ακόμα και ο μεγαλύτερος ραντιέρης ο κ.Σόρος , λίγο μετά την διαρροή της επιστολής έσπευσε να επισημάνει ότι η Ευρώπη οδηγείται σε ύφεση και αποπληθωρισμό και σύντομα θα απειλείται από εθνικισμούς , κοινωνικές συγκρούσεις και εξαθλίωση μεγάλων ομάδων πληθυσμού. Ίσως ο μεγαλύτερος ραντιέρης του αιώνα να έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο από τους ευρωπαίους εκλεγμένους ότι για  να υπάρχουν κέρδη θα πρέπει να υπάρχουν χρήματα. Και δεν μιλάμε για τα χρήματα των ισχυρών αλλά μιλάμε για τις αποταμιεύσεις των μικρών που είναι η κινητήρια δύναμη της οικονομίας.

Αλλά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού η απάντηση ήταν καταπέλτης. Η ανάκαμψη είναι εύθραυστη και δεν επιτρέπει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες , απάντησαν στην πρόκληση οι ΗΠΑ την ίδια ώρα που εφάρμοζαν ένα πρόγραμμα 1,5 δις. Δολαρίων προκειμένου να περιοριστούν οι κατασχέσεις κατοικιών στις πέντε πολιτείες που επλήγησαν περισσότερο από την ύφεση της αγοράς κατοικίας. Σίγουρα , τα στοιχεία για την μείωση των πωλήσεων κατοικιών 32% το Μάιο ήταν το σινιάλο για τον συναγερμό στην κατεξοχήν χώρα υπέρμαχο της ελεύθερης οικονομίας.

Ίσως οι συστηματικοί αναγνώστες της ηλεκτρονικής εφημερίδας αντιλήφθηκαν σήμερα μία σειρά ρεπορτάζ που ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο και ανεδείκνυαν όλα τα θέματα που προαναφέρθηκαν. Το ζήτημα είναι πλέον πιο καθαρό από ποτέ: Η Ευρώπη αλλάζει ρότα . Οι ηγέτες της εγκλωβισμένοι από τα οικονομικά προβλήματα των χωρών τους, τις σφυγμομετρήσεις , τις προσωπικές τους επιδιώξεις συναινούν σε αυτή την αλλαγή που επιβάλλει η γερμανική κυβέρνηση. Το ερώτημα που ανακύπτει πλέον είναι «το που στοχεύει η νέα Ευρώπη» . Σίγουρα οι στόχοι είναι εντελώς διαφορετικοί από εκείνους που είχαν στο μυαλό τους οι Ευρωπαίοι ΗΓΕΤΕΣ , που υπέγραφαν την συνθήκη της Ρώμης .

ΥΓ : Για τους μανιακούς της ιστορίας ο γράφων θα πρότεινε να μελετήσουν την πολιτική αλλά και τις μεθοδεύσεις που άρχισαν να ακολουθούνται από την επομένη της υπογραφής της συνθήκης των Βερσαλλιών από την τότε επίσημη γερμανική ηγεσία .