ΤΡΑΠΕΖΕΣ : Η συγκέντρωση και η αγορά ακινήτων

Ο πρόεδρος της Αlpha Βank κ. Ι. Κωστόπουλος είναι απο τους πλέον έμπειρους τραπεζίτες. Στην μακρόχρονη σταδιοδρομία του έχει δεί πολλά . Αποχωρήσεις μεγάλων ξένων τραπεζών, συγκρούσεις , την διαδικασία μεγέθυνσης του ομίλου του αλλά και της ίδιας της αγοράς μέσα σε λιγότερο απο 25 χρόνια.

Χθες ο έμπειρος τραπεζίτης επανέλαβε τη θέση του ότι η ελληνική αγορά δεν έχει χώρο για περισσότερα από 2,5 πιστωτικά ιδρύματα, με δεδομένο ότι το συνολικό ενεργητικό του εγχώριου συστήματος ανέρχεται στα 300 δισ. ευρώ. Οι περισσότεροι υποδέχτηκαν την τοποθέτηση αυτή με ενθουσιασμό .

Η αλήθεια είναι όμως, ότι σε μία μικρή αγορά , όπως είναι η ελληνική , οι μοναδικοί που έχουν να κερδίσουν απο μία προοπτική αυτή είναι οι ...τράπεζες και οι μέτοχοί τους .

Φανταστείτε ένα τραπεζικό σύστημα με λίγες μεγάλες επιχειρήσεις και πολλές μικρές.

Φανταστείτε τι μπορεί να προκύψει αν όλοι αυτοί που σήμερα που κτυπούν την πόρτα 10 τραπεζών είναι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε 2,5 όπως λέει ο έμπειρος τραπεζίτης.

Φανταστείτε τις προσημειώσεις εκατοντάδων χιλιάδων σπιτιών και ενός εξίσου μεγάλου αριθμού επαγγελματικών ακινήτων να είναι στα συρτάρια 2,5 τραπεζών και όχι στα συρτάρια 10.

Φανταστείτε την αξία του χαρτοφυλακίου των επαγγελματικών ακινήτων τους. Για αυτό δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά μία απλή πρόσθεση των δικτύων και των κεντρικών τους γραφείων αλλά και των χαρτοφυλακίων των θυγαστρικών τους εταιριών επενδύσεων.

Φανταστείτε τι θα γίνει με τα επιτόκια των δανείων αλλά και των καταθέσεων -ανάλογα την περίοδο και τις ανάγκες της αγοράς.

Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα είναι, να πάρει κάποιος στεγαστικό δάνειο αν του κλείσει την πόρτα η 1 απο τις 2,5 τράπεζες. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να ισχύσει και στην περίπτωση μίας μικρομεσαίας ή και μικρής κατασκευαστικής εταιρίας ή ακόμα και μίας μεσιτικής.

Η λίστα του "φανταστείτε" μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη! Και όσο μεγαλύτερη γίνεται τόσο θα μεγαλώνει ο βαθμός εξάρτησης και συγκέντρωσης της αγοράς.

Φυσικά το πρόβλημα της επιβίωσης αλλά και της μεγέθυνσης των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι τεράστιο. Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν και οι επιλογές της ΕΚΤ η οποία σε όλη την Ευρώπη έδωσε αγώνα για να μή κλείσουν κάποιες απο αυτές δαπανώντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκατοντάδες δισ. ευρώ. Σίγουρα είναι μία αναγκαιότητα αφού για την οικονομία το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ο "πνευμονας" και η "καρδιά" . Όμως με δεδομένες πλέον τις επιλογές του συστήματος -σε σημαντικά μικρότερο βαθμό του ελληνικού- στο παρελθόν μία τέτοια προοπτική σίγουρα δεν θα έκανε καλό στην όχι μόνο στην κοινωνία αλλά...

Με λίγα λόγια όταν το συμφέρον των μετόχων υπερισχύει των βασικών αρχών του ανταγωνισμού (όπως αυτές περιγράφονται στα πανεπιστημιακά εγχειριδια των πρωτοετών φοιτητών) τότε όλοι θα πρέπει να ανησυχούμε.