Αντιπολίτευση εκ των έσω

Ένα εικοσιτετράωρο μετά την ανακοίνωση από τον κ. Παπανδρέου της απόφασης για προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ και της ΕΕ , η ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι αναζητεί τον βηματισμό της. Αν κρίνει κανείς εκ του αποτελέσματος οι αντιδράσεις μάλλον χλιαρές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σε σχέση με το μέγεθος της πολιτικής απόφασης του κ. Παπανδρέου. Ετσι η αντίδραση μέσω κομματικών ανακοινώσεων μάλλον θα πρέπει να ανακούφισε τους μηχανισμούς του κυβερνώντος κόμματος και της Κυβέρνησης. Ανάλογη ήταν και η στάση των συνδικάτων τα οποία ελέγχονται από το ΠΑΣΟΚ καθώς και αυτά περιορίστηκαν είτε στην σιωπή είτε σε τυπικές –και σίγουρα επιβαλλόμενες- ανακοινώσεις που διανεμήθηκαν μέσω του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Από την άλλη πλευρά το υποτονικό συλλαλητήριο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης , θα πρέπει να ικανοποίησε παρά να ενόχλησε την Κυβέρνηση. Ακόμα και οι εφημερίδες του Σαββάτου αντέδρασαν , στην συντριπτική τους πλειοψηφία, με ένα τρόπο που σίγουρα δεν κατέγραφε το δημόσιο αίσθημα . Συνεκτιμώντας όλα αυτά , θα έλεγε κανείς ότι τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου αλλά και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα ξύπνησε σήμερα το πρωί αν όχι με ανακούφιση σίγουρα με καλύτερη διάθεση από ότι φαντάζονταν το βράδυ της Πέμπτης . Όμως, ήδη κυκλοφορούν φήμες για την ανάπτυξη μίας εντονότερης εσωκομματικής αντιπολίτευσης με πυλώνες που ήδη βρίσκονται υπό διαμόρφωση . Φήμες , έφεραν να πραγματοποιείται γεύμα πριν μερικές εβδομάδες σε κάποιο χωριό της Πελοποννήσου , όπου οι τρείς συνδαιτυμόνες- ένας πρώην κοινοβουλευτικός , ένας πρώην κομματικός και ένας άνθρωπος των ΜΜΕ- συζήτησαν για την στάση που θα υιοθετούσαν την επόμενη μέρα μετά την προσφυγή για βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης. Φυσικά, τέτοιες φήμες είναι αδύνατον να επιβεβαιωθούν αλλά δείχνουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Άλλες φήμες κάνουν λόγο για πρωτοβουλίες που πρόκειται να αναληφθούν τον επόμενο μήνα και οι οποίες θα επικεντρώνονται σε μία εσωκομματική κριτική από αριστερά. Και αυτές δεν επιβεβαιώνονται ακόμα και από ανθρώπους που οι ίδιες οι πληροφορίες τους εμφανίζουν ως πρωταγωνιστές. Το σίγουρο είναι ότι οι προϋποθέσεις για να στηθεί ένα εσωκομματικό μέτωπο αμφισβήτησης υπάρχουν , καθώς: -οι πολιτικές δυνάμεις που βρέθηκαν στο περιθώριο των μηχανισμών τόσο σε κυβερνητικό όσο και σε κομματικό επίπεδο δεν είναι αμελητέες. Η παρέμβαση του κ. Παναγιωτακόπουλου αλλά και η αυριανή ομιλία του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου σίγουρα είναι άξιες προσοχής. -οι υπουργοί , οι οποίοι τρέμουν στην προοπτική αδυναμίας άσκησης των καθηκόντων τους λόγω εμπλοκής του ΔΝΤ δεν είναι λίγοι και αυτό φαίνεται από την απόσταση που προσπάθησαν να κρατήσουν από την χθεσινή απόφαση. Από τη άλλη πλευρά είναι άγνωστες οι επιπτώσεις που θα έχει αν στρωθεί το μοναδικό σημείο στο οποίο η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει το απόλυτο πλεονέκτημα . Πρόκειται για την ηθική εκδοχή της διακυβέρνησης . «Στην περίπτωση που τους επόμενους μήνες αρχίσουν να αποκαλύπτονται σκάνδαλα ή και ακόμα οσμές σκανδάλων τότε η εσωκομματική αντιπολίτευση θα αποκτήσει ακόμα ισχυρότερα επιχειρήματα» τόνιζε χαρακτηριστικά παλιός κοινοβουλευτικός. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση «Η πολιτική του να κάθομαι κάτω από την μηλιά και να περιμένω το μήλο να σαπίσει είναι ασφαλής και καθίσταται ακόμα πιο ασφαλής για ένα αρχηγό που γνωρίζει ότι εκτός από την έξωθεν αμφισβήτηση του κόμματος έχει κάποιον στην γωνία να περιμένει το λάθος», έλεγε χαρακτηριστικά για τον κ. Σαμαρά. Μία ερμηνεία που μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα «γιατί τόσο ήπια αντίδραση». Όσον αφορά στον κ. Καρατζαφερη το σίγουρο είναι ότι αυτό που τον ενδιαφέρει «περισσότερο από όλα είναι η Ρηγίλλης». Για πολλούς , έκπληξη αποτελεί η στάση της αριστεράς και κυρίως του ΚΚΕ , το οποίο αν και βρίσκεται μπροστά σε μία κατάσταση που «επιβεβαιώνει τις καταγγελίες του» εντούτοις χθες περιορίστηκε σε μία ανακοίνωση αναλόγου ύφους και σαφώς χαμηλότερων τόνων με εκείνες που διατυπώνει σε περιπτώσεις μεμονωμένων απεργιακών κινητοποιήσεων. «Αν θέλει κάποιος να ερμηνεύσει αυτή την στάση δεν έχει παρά να ανατρέξει στην γαλλική εμπειρία και να αναζητήσει πότε και πως παρείχε στήριξη στον Ντε Γκωλ το γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα» , έλεγε χαρακτηριστικά ό ίδιος αναλυτής ο οποίος συμπλήρωνε ότι η «διοργάνωση διαδηλώσεων για τον ΣΥΝ είναι τόσο συνηθισμένη πρακτική όσο είναι για τον ΚΚΕ η έκδοση ανακοινώσεων μανιφέστων». Με δεδομένη την στήριξη των συνδικάτων και την ανοχή των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης η Κυβέρνηση το μόνο που μπορεί να φοβάται είναι τους συντρόφους της …