Το μεγάλο παιγνίδι που παίζει η Κυβέρνηση με τους πλειστηριασμούς βασίζεται σε μία "μαγική" λέξη: σαλαμοποίηση. Στην πραγματικότητα , καθιερώνοντας εξαιρέσεις μέσω του νόμου που θα προβλέπει την απελευθέρωση , απλώς μεταθέτει χρονικά την εφαρμογή του μέτρου για τις υπόλοιπες κατηγορίες υπερχρεωμένων. Ετσι ακόμα και με προεδρικά διατάγματα θα μπορεί να προσθέτει κατηγορίες υπερχρεωμένων στην άρση της προστασίας απο την επομένη κιόλας της ψήφισης του νόμου απο την Βουλή. Η ύπαρξη προϋποθέσεων και κριτηρίων απομακρύνει την όποια προσπάθεια θα καταβάλουν οι οφειλέτες να ενταχθούν στις ρυθμίσεις. Αλλωστε, έχουμε ένα πρόσφατο θλιβερό παράδειγμα.
Ο περίφημος νόμος 4161 για τη διευθέτηση των δανείων που αφορούσε τους ενήμερους δανειολήπτες και η ισχύς του οποίου λήγει συντόμως, ήταν μία παταγώδης αποτυχία. Σύμφωνα με τις προβλέψεις τόσο των κυβερνητικών όσο και των τραπεζικών στελεχών, υποτίθεται ότι θα ευνοούνταν τουλάχιστον 150 χιλιάδες πολίτες. Προς το παρόν, έχουν επωφεληθεί 850 δανειολήπτες.. Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για τα υποτιθέμενα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από την εφαρμογή αυτού του μέτρου, όπως είναι για παράδειγμα η τόνωση της αγοράς ακινήτων, έχει αποδομήθεί. Ενώ τα έσοδα θα είναι μηδαμινά, αυτομάτως τα έξοδα για τις κοινωνικές δαπάνες θα αυξηθούν δραματικά. Εάν βγουν στον πλειστηριασμό 130 χιλιάδες ακίνητα, όπως υπολογίζεται ότι είναι, θα ακολουθήσει νέα μείωση στις τιμές των ακινήτων, με αποτέλεσμα να απομειωθούν οι περιουσίες των πολιτών. Οι ίδιες οι τράπεζες θα έπρεπε να σκεφθούν το μεσοπρόθεσμο συμφέρον τους και όχι το βραχυπρόθεσμο. Στην πραγματικότητα , το μόνο κέρδος που θα υπάρξει, θα είναι για τα κοράκια, τους ξένους επενδυτές, καθώς οι τιμές των ακινήτων θα φτάσουν σε εξευτελιστικές τιμές