Το "κούρεμα" και το Σύνταγμα

Η πρακτική που έχει ακολουθήσει η Κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου από το Οκτώβριο 2009 είναι δεδομένη και επαναλαμβανόμενη : μέσω διαρροών αναδεικνύει τα θέματα που την ενδιαφέρουν, στην συνέχεια εκδίδει ανακοινώσεις διάψευσης , δημιουργεί τεχνική ένταση και αδιέξοδα και στη συνέχεια προβάλλει μία εκδοχή της αρχικής διαρροής ως την μόνη εφικτή λύση. Η ίδια τακτική στο μνημόνιο και η ίδια στο μεσοπρόθεσμο και η ίδια ακριβώς και στο «κούρεμα». Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής η πρακτική αυτή έχει αποδώσει αφού και στους βουλευτές της, δίνει(;) άλλοθι αλλά και οι πολίτες έχουν την ψευδαίσθηση της προσωρινότητας των μέτρων τα οποία σερβίρονται σε «συσκευασία»: προσωρινότητας και εθνικής αναγκαιότητας.

Η ίδια τακτική ακολουθείται και για το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους , καθώς η χρεωκοπία «βαπτίζεται» ως επιτυχία και αποτέλεσμα των αόκνων προσπαθειών των κυβερνώντων. Παραβλέποντας κάποιες ουσιώδεις πτυχές της επιλογής αυτής, συγκαλύπτοντας προηγούμενες δημόσιες δηλώσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών –μηδε του πρωθυπουργού εξαιρουμένου- ουσιαστικά αποκρύπτεται μία μεγάλη αλήθεια. Το κούρεμα θα επηρεάσει όχι μόνο το οικονομικό περιβάλλον αλλά-και το σημαντικότερο-θα θέσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα την χώρα σε ένα καθεστώς περιορισμένης αυτοτέλειας.

Η γερμανίδα καγκελάριος αλλά και γερμανοί αξιωματούχοι, το τελευταίο μήνα, επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία, ότι οποιαδήποτε παρέμβαση θα είναι άμεση συνδεδεμένη με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων που είναι προαπαιτούμενες για κάθε ανεξάρτητο κράτος. Οι άνθρωποι, με το κυνισμό που τους χαρακτηρίζει, το λένε ευθαρσώς: «από εδώ και πέρα εμείς θα καθορίζουμε τα του οίκου σας». Και εμείς στην Ελλάδα, απλώς τους ακούμε, λές και όλα αυτά αφορούν κάποιους άλλους.

Σε κάθε περίπτωση όμως , για να δοθεί το περιθώριο εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων απαιτείται έγκριση. Δηλαδή,είτε  ι συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος να παρακαμφθούν και να αγνοηθούν είτε να ακολουθηθεί η προβλεπόμενη θεσμική οδός. Για να το πούμε πιο απλά, αυτά που ζητούν οι γερμανοί και οι γάλλοι , δεν μπορούν να νομοθετηθούν με τον τρόπο που ακολουθείται για μία ρύθμιση για τα αυθαίρετα , ή για ένα φορολογικό νομοσχέδιο. Η διαδικασία είναι συγκεκριμένη και το Σύνταγμα έχει προβλέψει και για αυτό το ενδεχόμενο. Και το ερώτημα που αναδεικνύεται είναι αν η διαδικασία που θα ακολουθηθεί θα είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα ή αν …

Στην περίπτωση που ακολουθηθεί ο δρόμος του Συντάγματος –σύμφωνα με το γράμμα του-δεν υπάρχει κανένα απολύτως ζήτημα. Φυσικά , υπάρχει και εδώ ένα μικρό θεματάκι που αφορά στην αξιολόγηση αλλά , το ίδιο το Σύνταγμα έχει προβλέψει τον τρόπο χειρισμού. Εκεί όμως που θα ανακύψει ζήτημα είναι αν ακολουθηθούν άλλες «διαδρομές» προκειμένου να ξεπεραστεί η σκόπελος της συνταγματικότητας. Και στην περίπτωση αυτή το ενδεχόμενο της «συνταγματικής εκτροπής» θα είναι κάτι περισσότερο από πιθανό. Για να το πούμε απλά, θέματα που αφορούν: την εθνική κυριαρχία, την προστασία της εργασίας και της περιουσίας είναι υπόθεση όλων των ελλήνων οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι από το Σύνταγμα να το υπερασπιστούν. Άλλωστε , η χώρα δεν είναι μαγαζί κανενός.