Η υποκρισία κατάπιε την προσδοκία

Αύριο κάντε ένα πείραμα: Μόλις ξυπνήστε το πρωί μη σκεφθείτε την δόση του δανείου . Προσπαθείστε να διώξετε από το μυαλό σας, τα χρόνια που απομένουν για την σύνταξη.Μη μαλώσετε με τον σύντροφο σας για τον λογαριασμό της ΔΕΗ .

Καθώς είστε στριμωγμένος στο βαγόνι του ΜΕΤΡΟ πάρτε μακριά το βλέμμα από την κακογουστιά της κυρίας με την ξεθωριασμένη ξανθή βαφή και το έντονο κραγιόν. Αγνοήστε , αυτόν που σας σπρώχνει με  το σαρδόνιο χαμόγελο του ανθρώπου που προκαλεί. Μη τρέξετε προς την έξοδο.

Πείτε καλημέρα στο κορίτσι του καφέ.

Μπείτε , στο γραφείο σας σφυρίζοντας ένα καλοκαιρινό τραγούδι. Για παράδειγμα αυτό για την Αστυπάλαια. Καθίστε στο γραφείο σας , ανοίξτε τον υπολογιστή και κλείστε τα «μάτια» .Αφήστε το νου να σας πάει πίσω, στον Ιούλιο του 2004 , ένα μήνα πριν τους ολυμπιακούς αγώνες ή ακόμα πιο πίσω , στο καλοκαίρι του ’98 , τότε που υπολογίζατε πόσο κοντύτερα θα σας φέρει η μέρα –ή για να το πούμε ανοικτά οι μετοχές σας-στο όνειρο του …φουσκωτού. Τότε , ανοίξτε τα μάτια και περιπλανηθείτε στους τίτλους των ειδήσεων των εφημερίδων και των ειδησεoγραφικών sites.Σκεφθείτε τι σας θυμίζουν…

Οι περισσότεροι , νοιώθουμε ότι είμαστε σε μία κοινωνία χωρίς όνειρα και προσδοκίες. Σε μία χώρα που η ανεργία λειτουργεί ως καθαρτήριο για τα «βρώμικα» όνειρα του χθες , όταν κυριαρχούσε η ελπίδα και η προσδοκία. Σε μία χώρα που βρίσκεται υπο την απειλή κάποιων : κερδοσκόποι , απεργοί, φοροφυγάδες , τεμπέληδες , κοπρόσκυλα, τεμπεληδες, χαραμοφάηδες και τεμπέληδες . Σε κοινωνία που κάποιοι λίγοι έχουν αναλάβει ταυτόχρονα το ρόλο του ανακριτή, του δικαστή, του εισαγγελέα ενώ κάποιοι άλλοι πήραν τα κοστούμια που φορούσαν οι προηγούμενοι πριν μερικούς μήνες και υποδύονται τον συνήγορο της υπεράσπισης. Σε μία χώρα που ενίοτε -όταν δεν λείπει-εμφανίζεται και κάποιος σε ρόλο ανάλογο με εκείνο των ιερέων που κατακεραύωναν τους σταυροφόρους υποδεικνύοντας ως τον μοναδικό τρόπο εξιλεώσης, τους Άγιους Τόπους. Σπανίως , εμφανίζεται και κάποιος άλλος,  κάτι σαν τους πάπες του 13ου αιώνα Με λόγο οξύ και δεικτικό ονοματίζει την οκνηρία και την διαφθορά ως αιτία όλων των δεινών αφήνοντας το «εκκλησίασμα » να πλανάται μεταξύ του αφορισμού και της αιώνιας σωτηρίας. Έχει εξασφαλίσει άλλωστε το δικαίωμα του αλάθητου.

Ο κρύος ιδρώτας δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη. Ρέει στο μέτωπο όλων ,ανεξαρτήτως ιδιότητας , ηλικίας , θρησκείας και ιδιότητας. Όλοι μα όλοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε κάποια από τις κατηγορίες που εξαπολύουν οι δημόσιοι κατήγοροι τους .

Ή μάλλον υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που ξέρουν ότι οι μύδροι δεν αφορούν αυτούς . Όχι φυσικά γιατί δεν ανήκουν σε κάποια από τις «απεχθείς ομάδες» αλλά επειδή αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο. Σαν τους καρδιναλίους και τους επισκόπους του μεσαίωνα. Αυτοί ξέρουν ότι μπορούν να λένε και να κάνουν τα ΠΑΝΤΑ . Ξέρουν ότι για αυτούς τα «λάθη» είναι απλώς «αταξίες» που λησμονούνται ,αφού ότι και να γίνει αυτοί έχουν ορίσει τους εαυτούς τους ως «αγγέλους της κάθαρσης». Γνωρίζουν ότι ακόμα και αυτός ο Βοργίας σιωπούσε μπροστά στις «αιρέσεις» και στην «αμαρτία». Ξέρουν ,ότι ανεξάρτητα από την εξέλιξη των πραγμάτων , το μόνο για το οποίο μπορούν να ανησυχούν είναι πόσο κομμάτι από τα «λάφυρα» τους αναλογεί.

Όχι μη ανοίξετε τα μάτια ακόμα. Τώρα ήλθε η ώρα να σκεφτείτε την δόση του δανείου, τα λεφτά της επιταγής που κινδυνεύει να σφραγιστεί, την , το δύστροπο αφεντικό που έχει μιλήσει στον λογιστή για να ετοιμάσει την απόλυση, τον διευθυντή προσωπικού που ετοιμάζει τις ατομικές συμβάσεις με μείωση του μισθού, τον πελάτη που δεν μπαίνει στο κατάστημα .

Τώρα ανοίξτε τα και ονειρευτείτε ένα καινούργιο σπίτι, ένα δεύτερο κατάστημα, την αλλαγή του μηχανογραφικού, την ανανέωση του εξοπλισμού της βιοτεχνίας, ένα αυτοκίνητο, μία πρόσληψη. Δεν θα μπορέσετε.

Όσο δεν μπορεί ο κάθε έλληνας να ονειρευτεί μία ζωή με πιο λαμπερά χρώματα τόσο η ανάκαμψη θα απομακρύνεται και το όνειρο κάθε αυτόκλητου προφητη της συντέλεια του κόσμου θα γίνεται πραγματικότητα.