Η απειλή του στασιμοπληθωρισμού

Μία απο τι πιο σκληρές και απάνθρωπες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας ήταν εκείνη που ακολούθησε το μεγάλο χρηματιστηρικό κραχ του 1929 και χαρακτηρίζεται απο τους οικονομολόγους ως "τα χρόνια της μακράς ύφεσης". Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να έλθει τότε ένας βρετανός , ο Κευνσ , για να αντιμετωπιστεί η ύφεση μέσω προγραμμάτων επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής. Σήμερα και ενώ όλες οι ενδείξεις πριν μερικούς μήνες έδειχναν ότι η ύφεση υποχωρεί , ξαφνικά όλα δείχνουν ότι η ύφεση είναι εδώ. Τα στοιχεία για την ανεργία , η συνεχιζόμενη συρρίκνωση της αγοράς κατοικιών στις ΗΠΑ είναι μερικές απο τις ενδείξεις ότι είναι πιθανόν να διαβαίνουμε το κατώφλι της μακράς ύφεσης. Το παράξενο της ιστορίας είναι η στροφή της ΕΕ στην οικονομική της πολιτική. Ετσι ενώ απο το 2008 ακολουθήθηκε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας μέσω κρατικών παρεμβάσεων ξαφνικά με επιχείρημα (!) την άνοδο του πληθωρισμού η πολιτική αυτή εγκαταλείφθηκε αφήνοντας τις ασθενέστερες οικονομίες με τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα -αποτελέσμα της μέχρις εκείνης της στιγμής πολιτικής- και την Γερμανία, επηρεασμένη απο τις πληθωριστικές της εμμονές να σαλπίζει την ανασύνταξη. Με φόβητρο την Ελλάδα , ξεκίνησε μία πολιτική περιορισμού των ελλειμάτων η οποία φαίνεται ότι αντι να φέρει την ελπίδα της ανάπτυξης οδηγεί κατευθείαν στον εφιάλτη του αποπληθωρισμού. Τι σημαίνει αποπληθωρισμός ; Είναι κάτι σαν τον καρκίνο της οικονομίας με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Ιαπωνίας. Πρόκειται για μία διαδικασία κάμψης του επιπέδου τιμών που επηρεάζει τις επενδύσεις , αυξάνει την ανεργία και οδηγεί την οικονομία σε φάση παρατεταμένης ύφεσης. Πόσο πιθανό είναι να δούμε τέτοια φαινόμενα στην Ευρώπη; Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το παραμικρό αφού όλα δείχνουν ότι τις μέρες που ζούμε η πολιτική χρησιμοποιεί την οικονομία σε μία προσπάθεια ποδηγέτησης των εξελίξεων .