Απο ποιούς θα προέλθει το επόμενο ντόμινο στην αγορά ακινήτων

Τα τελευταία χρόνια η αγορά ακινήτων έχει βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής του τόπου. Οι αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, καταλυτικές. Το ένα σκέλος αφορά την υπερφορολόγηση και την έλλειψη χρηματοδότησης. Το άλλο αφορά στην εξαφάνιση της μεσαίας τάξης από το προσκήνιο και η αντικατάστασή της από τους κάθε λογής ..."επενδυτές".Η πραγματικότητα όμως είναι, ότι η παρουσία των "επενδυτών" οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να μείνει η ελληνική αγορά ακινήτων χωρίς "μαξιλαράκια" και μελλοντικά θα εξαρτάται άμεσα από τα κερδοσκοπικά παιγνίδια των επενδυτών, αλλά και την οικονομική συγκυρία. Την τελευταία τριετία οι μοναδικές σημαντικές επενδύσεις που έγιναν στην ελληνική αγορά ακινήτων προέρχονταν από σημαντικούς αλλοδαπούς επενδυτές, όπως στην περίπτωση της Grivalia και της ΠΑΝΓΑΙΑ, αλλά και στην περίπτωση του ΑΣΤΕΡΑ της Βουλιαγμένης ενώ στο Ελληνικό, η συμμετοχή ξένων επενδυτών αλλά και η μέχρι στιγμής εμπειρία από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο όμιλος Λάτση την αγορά ακινήτων, μπορεί να δείξει το μέλλον. Οι επενδυτές αγόρασαν φθηνά, εκμεταλλευόμενοι την κρίση και προσδοκώντας κέρδη από δύο πηγές:

Πρώτη: Από την άντληση κεφαλαίων μέσω δημόσιων εγγραφών

Δεύτερη : Από τη ρευστοποίηση, κυρίως μέσω των χρηματιστηρίων της επένδυσης που έκαναν μεσούσης της οικονομικής κρίσης.

Πρακτικά δηλαδή για τους επενδυτές αυτούς, η αγορά ακινήτων δεν έχει τα γνώριμα χαρακτηριστικά του ελληνικού μοντέλου επένδυσης σε ακίνητη περιουσία, όπως για παράδειγμα το μεγάλο χρόνο διατήρησης της ιδιοκτησίας και η αποκόμιση κερδών ως διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς και πώλησης του ακινήτου. Αντίθετα, οι νιόφερτοι επενδυτές προσδοκούν να αποκομίσουν κέρδη από τις χρηματιστηριακές αγορές, αλλά και από τη διαχείριση των εργαλείων χρηματοδότησης.

Σε απλά οικονομικά, τα κέρδη θα είναι αποτέλεσμα των χρηματιστηριακών και των νομισματικών εξελίξεων, γεγονός που τα επόμενα χρόνια θα καταστήσει την ελληνική αγορά ακινήτων πολύ πιο ευαίσθητη στις αλλαγές των γενικότερων οικονομικών εξελίξεων. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός, ό,τι για τους επενδυτές αυτούς, οι συμπεριφορές τους δεν θα εξαρτώνται τόσο από την πορεία της ελληνικής οικονομίας, όσο από τη δυναμική -θετική ή αρνητική- των ξένων αγορών. Άλλωστε η ελληνική επένδυσή τους είναι ένα κομμάτι ενός μεγαλύτερου χαρτοφυλακίου και αυτό σημαίνει ότι ρευστοποιούν την επένδυσή τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Αν μάλιστα στο παζλ αυτό προστεθούν οι κατασκευαστικές που βρίσκονται στην Ελλάδα και οι οποίες θα κληθούν να υλοποιήσουν -είτε απευθείας είτε ως μέλη κοινοπραξιών-τα προωθούμενα έργα, τότε εύκολα κατανοεί κανείς ότι σήμερα "κτίζεται" το επόμενο μεγάλο ντόμινο της αγοράς ακινήτων. Μάλιστα απέναντι σε αυτήν την προοπτική, οι ελληνικές κυβερνήσεις θα έχουν ελάχιστα περιθώρια παρέμβασης και ακόμα λιγότερες ευκαιρίες αποτροπής. Με δεδομένη την ολιγοπωλιακή δομή του κατασκευαστικού κλάδου στην Ελλάδα, αλλά και το εύρος των συμμετοχών των μεγάλων ελληνικών κατασκευαστικών σε άλλους τομείς της οικονομίας (από τους αυτοκινητόδρομους μέχρι τα απορρίμματα), τότε εύκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς το μέγεθος ενός μελλοντικού προβλήματος που μπορεί να ενσκήψει.