Εγκλημα μακράς πνοής

Οι ακτές, οι παραλίες, οι αιγιαλοί της Ελλάδας, αναπόσπαστο κομμάτι της κοινής μας θάλασσας της Μεσογείου, προστατεύονται από τη συνθήκη της Βαρκελώνης ως… «κοινή φυσική και πολιτιστική κληρονομιά που πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση προς όφελος των σημερινών και μελλοντικών γενεών…»

Η απόλαυση και προστασία των κοινών, η δίκαιη και ισότιμη πρόσβαση στους φυσικούς  πόρους, μια μεγάλη ιστορία ξεκινάει απ το Ρωμαϊκό Δίκαιο, που ορίζει ως κοινά όσα από τη φύση τους δεν μπορούν να υποταχθούν στην εξουσία του ανθρώπου, δηλαδή  ο αέρας, τα νερά, η θάλασσα, ο αιγιαλός. Ο Ιουστινιανός  αναφέρει «Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κάποιον να πλησιάζει οποιοδήποτε σημείο του αιγιαλού», ενώ αργότερα ο αιγιαλός θα αναγορευτεί ως δημόσια κτήση.

Ο τουρισμός ως αρπαχτή

Το νομοσχέδιο εδραιώνει ένα χρεοκοπημένο μοντέλο τουριστικής υπερανάπτυξης που ήδη κατέστρεψε τις ακτές της Ισπανίας, της Τουρκίας, της Αιγύπτου, που βρίσκεται στον πυρήνα της χρηματοπιστωτικής φούσκας. Έτσι, απαξιώνεται το συγκριτικό πλεονέκτημα του ελληνικού τοπίου, στο «όνομα της βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού».

Επιτρέπονται μπαζώματα για την εξυπηρέτηση στρατηγικών τουριστικών επενδύσεων! Για κάθε κλίνη ξενοδοχείου επιτρέπεται μπάζωμα  5 τετραγωνικών μέτρων αιγιαλού. Την ίδια στιγμή, οι ρυθμίσεις φωτογραφίζουν προνομιούχους παραλήπτες, νομιμοποιώντας κάθε αυθαίρετη κατασκευή εντός αιγιαλού – ξενοδοχεία και επιχειρήσεις- και ανοίγοντας την όρεξη για νέα αυθαίρετα.

Μαζί με το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό το υπουργείο Οικονομικών έχει θέσει σε διαβούλευση και δύο ακόμη νομοσχέδια. Το ένα για τα ακίνητα του δημοσίου, τα οποία διεκδικούν παλαιότεροι ή νεότεροι καταπατητές, και το άλλο για τους όρους εξαγοράς των ακινήτων αυτών από τους καταπατητές. Έτσι, το δημόσιο επιβραβεύει τους καταπατητές προσφέροντάς τους τη  δυνατότητα να αγοράσουν τα καταπατημένα ακίνητα με έκπτωση 50%.

Καταργείται η παραλία

Περιφρονούνται οι επιστήμες του περιβάλλοντος στη μέθοδο καθορισμού αιγιαλού και παραλίας, με τρόπο που οδηγεί ευθέως στην καταστρατήγηση του άρθρου 24 του συντάγματος και στη συρρίκνωση της δημόσιας περιουσίας.

Ο αιγιαλός είναι ένας χώρος αμφίσημος, ευαίσθητος και ευμετάβλητος παράκτιων οικοσυστημάτων και παράκτιων γεωμορφών. Ένα σύστημα δυναμικό, του οποίου η φυσική ισορροπία μπορεί να διαταραχθεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Που κρύβει ανεκτίμητους αρχαιολογικούς θησαυρούς που πρόκειται να ανακαλυφθούν.

Ο καθορισμός παραλίας δεν είναι υποχρεωτικός, δεν γίνεται αυτεπάγγελτα, ούτε έχει κάποιες ελάχιστες διαστάσεις (π.χ. τα 50 μ. που ισχύουν μέχρι σήμερα).Ορίζεται από τον επενδυτή και μπορεί να είναι ακόμα και 10 μ. πλάτους, και αν υπάρχει ήδη παραλιακή οδός, τότε η οδός αυτή μπορεί να είναι η παραλία.