Όταν κανουν την επίσημη εμφάνισή τους τα distress funds, τότε τα πράγματα θα χειροτερέψουν, καθώς τέτοιου τύπου "γύπες" θα ξεκινήσουν ένα ανελέητο κυνηγητό σε όσους χρωστούν και δεν έχουν. Ποια είναι η πρακτική τους όμως; Οι εταιρείες αυτές αγοράζουν τα δάνεια σε ένα ποσοστό της ονομαστικής αξίας (π.χ. τα καταναλωτικά μπορεί να φτάσουν και στο 5% ή 10%, ενώ τα στεγαστικά στο 40%) από την τράπεζα και στη συνέχεια αναλαμβάνουν εκείνες τις διαδικασίες είσπραξης, διεκδικώντας την οφειλή και απειλώντας με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Η τακτική αυτή επιλέγεται από την τρόικα επειδή με την πώληση οι τράπεζες θα εισπράξουν άμεσα κεφάλαια, έστω και σε ένα μέρος της αξίας των δανείων, πράγμα που τις εξυπηρετεί, αφού έτσι κι αλλιώς είναι αμφίβολο ότι θα εισπράξουν το σύνολο του δανείου. Όμως δημιουργείται μείζον πρόβλημα ευρύτερα, διότι είναι προφανές ότι με τη διαδικασία αυτή τα δάνεια "κουρεύονται" μεν, όχι όμως προς όφελος των δανειοληπτών που δυσκολεύονται λόγω ύφεσης να πληρώσουν, αλλά προς όφελος κάποιων ξένων εταιρειών, οι οποίες θα κερδίσουν από τη διαδικασία αυτή. Πάντως οι τράπεζες το έχουν πάρει απόφαση και επεξεργάνονται σχέδια πώλησης χαρτοφυλακίου με "κόκκινα δάνεια" σε ξένα funds Τα παραπάνω σχέδια έκαναν και επίσημα πλέον την εμφάνισή τους υπό τη μορφή δηλώσεων του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας οι οποίες αφήνουν ορθάνοιχτο "παράθυρο" εκχώρησης προβληματικών δανείων σε ξένα "κοράκια", ενώ το παράδειγμα της ΕΤΕ ενδέχεται να το ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες συστημικές.