Ζητούν φόρο και αμφισβητητούν ιδιοκτησίες

Στον αέρα κινδυνεύουν να βρεθούν χιλιάδες ιδιοκτησίες στις Κυκλάδες και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ολα αυτά μάλιστα συμβαίνουν τη στιγμή που το υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζει νόμο για την φορολόγηση των αγροτεμαχίων . Το πρόβλημα προέκυψε με το Σχέδιο Νόμου “Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης” του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που έχει σταλεί για διαβούλευση . Το θέμα μάλιστα έχει τεθεί και από την ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου. Συγκεκριμένα με το Σχέδιο Νόμου “Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης” του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επέρχεται σοβαρή τροποποίηση στο άρθρο 62 του Ν.998/1979. Ενώ το άρθρο αυτό ανέφερε ρητά ότι το βάρος απόδειξης δεν βαρύνει τον ιδιώτη – προβάλλοντα ιδιοκτησιακό δικαίωμα σε συγκεκριμένες περιφέρειες μεταξύ των οποίων και στον νομό Κυκλάδων (με άλλα λόγια δεν ετύγχανε εφαρμογής η πλασματική νομή του Ελληνικού Δημοσίου), για άγνωστο και ακατανόητο λόγο και ενώ διατηρείται η εξαίρεση για τις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης, των Νομών Λέσβου, Σάμου και Χίου και των νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων, παραλείπονται οι περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Κυκλάδων (Σύρου και Νάξου) και προστίθενται οι περιφέρειες των διοικητικών ορίων των Καλλικρατικών Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης (που δεν υπήρχαν στο κείμενο του 1979. Με τον τρόπο αυτό επέρχεται ανατροπή των όσων ίσχυαν επί πολλά χρόνια, από το 1979 βάσει του άνω νόμου, ο οποίος νόμος όμως ήλθε να υιοθετήσει τα ασφαλή πορίσματα της νομολογίας των Πολιτικών Δικαστηρίων της χώρας και ειδικά της περιφέρειας των Κυκλάδων (ʼρειος Πάγος και Εφετείο Αιγαίου). Η εξαίρεση αυτή δεν αποτελεί ούτε «χάρη» του κράτους προς την περιφέρεια των Κυκλάδων ούτε χωρίς έρεισμα ανατροπή του κανόνα, όπως ισχύει στην υπόλοιπη επικράτεια.

Και αν για την συγκεκριμένη μεταβολή ως προς τις Κυκλάδες, επιχειρείται να «αξιοποιηθεί» απόφαση του Αρείου Πάγου, ως προς την «Καλδέρα» της Σαντορίνης, πρόκειται για μέγα λάθος διότι η εκεί υπόθεση αφορά γκρεμούς («γκρεμνά») και «άγριους και χέρσους τόπους», που εύλογα κρίνεται ότι επειδή κατά την μετάβαση στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος (1830), τα άνω ακίνητα (γκρεμοί, άγριοι χέρσοι τόποι) δεν ήσαν ακίνητα δεκτικά ιδιωτικής εξουσίασης, εκ του λόγου αυτού δεν αποτέλεσαν «ιδιωτικές γαίες καθαράς ιδιοκτησίας», αντίθετα παρέμειναν τμήματα του Οθωμανικού Κράτους υπό την απόλυτη εξουσία αυτού και άρα περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των πρωτοκόλλων 3-22/1-2-1830 «Περί Ανεξαρτησίας της Ελλάδος», με τα ερμηνευτικά του εν λόγω πρωτοκόλλου κείμενα των τριών προστάτιδων δυνάμεων από 4/16-6-1830 και 19/6-1/7/1830, με την από 13-7-1832 Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης και με τα άρθρα 16, 18 και 21 του ΝΔ 21-6/10-7-1837. Δηλαδή δεν έχουν καμία σχέση με τις ιδιωτικές ιδιοκτησίες που φέρουν κατά την μορφολογία τους, τα χαρακτηριστικά του χορτολίβαδου. Για τα συγκεκριμένα ακίνητα, που αποτελούν μεγάλο ποσοστό της έκτασης πολλών νησιών των Κυκλάδων , οι πολίτες διαθέτουν τίτλους κτήσεως από πολλές δεκαετίες και σε πολλές περιπτώσεις από το 1850 ή και νωρίτερα. Καταβάλλουν τους φόρους τους και κυρίως απολαμβάνουν την διαβεβαίωση του επίσημου κράτους ότι επί χορτολιβαδικής έκτασης εκδίδεται κανονικά οικοδομική άδεια. Το να εμφανίζεται αίφνης ως εν αμφιβόλω η ιδιοκτησία τους, διαψεύδει πλήρως την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και της συντεταγμένης πολιτείας. Τέλος, αν η διάταξη μείνει ως έχει, επενδύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αποκτούν ένα πρόβλημα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να υποψιαστούν στον χρόνο που έγιναν. Με τέτοιες πρακτικές αποκρούομε κάθε μελλοντική επένδυση και γινόμαστε αναξιόπιστοι ανά τον κόσμο, τώρα ακριβώς που πρέπει να δείξουμε ένα πρόσωπο ευθύνης και αξιοπιστίας.