Εκτός σχεδίου:Κούρεμα με το έτσι θέλω

Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος θα πρέπει να αισθάνεται πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της . Κατάφεραν ,παρά το γεγονός ότι είναι άνθρωποι της οικοδομής οι περισσότεροι , να την εξαφανίσουν για τα επόμενα χρόνια από το 70% της έκτασης της Ελλάδας.

Σίγουρα δεν είναι λίγο πράγμα να καταδικάζεις περιοχές ολόκληρες της χώρας στην οικονομική συρρίκνωση και να είσαι αμετακίνητος στην καρέκλα σου.

Σίγουρα , δεν είναι μικρό πράγμα , να προέρχεσαι από ένα τόπο στον οποίο η οικοδομή έδωσε ψωμί σε εκατοντάδες ανθρώπους και εσύ με τις αποφάσεις σου να τους καταδικάζεις σε οικονομική περιθωριοποίηση καθώς σίγουρα αύριο δεν οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα έχουν μεροκάματο.

Σίγουρα, δεν είναι λίγο πράγμα , να οδηγείς χιλιάδες νησιώτες σε απόγνωση καθώς θα βλέπουν τη γη τους , σαν βάρος και να σκέπτονται όλο και πιο σοβαρά να την ξεφορτωθούν (σ.σ αυτό θα γίνει γρηγορότερα αν υιοθετηθεί η πρόταση για επιβολή φόρου κατοχής στα εκτός σχεδίου).

Σίγουρα δεν είναι μικρό πράγμα , να πηγαίνεις σε μερικά χρόνια στο υποθηκοφυλακείο ή να ξεφυλλίζεις τις λίστες του Κτηματολογίου και να διαπιστώνεις ότι το κτήμα του γείτονα σου έχει περάσει στα χέρια ενός Ελβετού ή ενός μεγαλοσχήμονα της Αθήνας.

Το πιο σημαντικό απ΄όλα είναι ότι όλα αυτά , δεν είναι τίποτε άλλο παρά το όραμα ενός ανθρώπου, ο οποίος κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα. Και μάλιστα ενός ανθρώπου που εκπροσωπεί ένα κόμμα το οποίο σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα εκπροσωπεί το 15% του ελληνικού εκλογικού σώματος.

Σε όλα αυτά , υπάρχει ο αντίλογος. Αν κάποιος δεν έπαιρνε το πολιτικό κόστος τότε το ελληνικό τοπίο θα κινδύνευε να μετατραπεί σε μία απέραντη οικοδομή. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει αυτόν τον κίνδυνο. Εκεί όμως που διαφωνεί κάποιος , είναι με τις διαδικασίες που ακολουθούνται προκειμένου να ληφθούν οι αποφάσεις που θα αποτρέπουν αυτή την προοπτική. Για να το πούμε πιο απλά είναι εντελώς διαφορετικό να αποφασίζεις μόνος σου (σ.σ μετά την δήλωση του κ. Χρυσοχοϊδη ότι δεν διάβασε το μνημόνιο όλα είναι πιθανά) και άλλο να έχεις την έγκριση των κοινωνιών που επηρεάζονται από τις αποφάσεις σου. Είναι εντελώς διαφορετικό να έχεις την έγκριση του εκλογικού σώματος για την υιοθέτηση μίας πολιτικής και άλλο να αιφνιδιάζεις. Είναι εντελώς διαφορετικό να νομοθετείς αυτό που εσύ θεωρείς ως σωστό και άλλο να καταλήγεις σε νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες θα προκύπτουν από τις προτάσεις των κοινωνιών που αφορούν. Για να το πούμε πιο απλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να στείλεις τους συμβούλους σου στις Κυκλάδες , στη Κρήτη, στο Βόρειο Αιγαίο , σε όλη την Ελλάδα να παρουσιάζουν την πρόταση σου και να ζητούν από τους τοπικούς φορείς τις δικές τους και άλλο να τους παρουσιάζεις ένα νομοθέτημα ως τετελεσμένο. Η ιστορία δείχνει ότι όταν  κάτι επιβάλλεται αργά ή γρήγορα η ίδια η κοινωνία το ανατρέπει,  ενώ οτιδήποτε έχει την συναίνεση ριζώνει. Και το χειρότερο ; μετά την ανατροπή το πρόβλημα οξύνεται ακόμα περισσότερο.