Αγεφύρωτο καθιστά το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών -ακόμα και στις ανεπτυγμένες οικονομίες- η οικονομική κρίση. Σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η εισοδηματική ανισότητα στις περισσότερες χώρες-μέλη του (αν και όχι σε όλες) έχει αυξηθεί στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 ετών, απόρροια της οικονομικής κρίσης, των φορολογικών μεταρρυθμίσεων που ευνοούν τους προύχοντες και «τιμωρούν» τους πληβείους: Το μέσο εισόδημα του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού είναι εννέα φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα του φτωχότερου 10% (9 προς 1). Η ανισότητα στα εισοδήματα εντείνεται ακόμα και σε χώρες παραδοσιακά «δίκαιες» στην κατανομή του πλούτου, όπως Γερμανία, Δανία και Σουηδία όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται σταθερά -από 5 προς 1 τη δεκαετία του '80 σε 6 προς 1 σήμερα. Ακόμα βαθύτερο είναι το χάσμα σε Ιταλία, Ιαπωνία, Κορέα και Βρετανία (10 προς 1), αλλά και σε Ισραήλ, Τουρκία και ΗΠΑ (14 προς 1). Στη Χιλή και το Μεξικό, τα εισοδήματα των πλουσιότερων είναι 25 φορές υψηλότερα από αυτά των φτωχότερων -το υψηλότερο ποσοστό στον ΟΟΣΑ, αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση. Ανισότητα
Ο συντελεστής Gini, που προσμετρά την εισοδηματική ανισότητα (με το μηδέν να δείχνει ίσα εισοδήματα για όλους και το 1 συγκέντρωση του πλούτου στα... χέρια των πλουσιότερων), βρισκόταν στο 0,29 (για τον εργαζόμενο πληθυσμό) στα μέσα του '80. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 αυξήθηκε κατά 10%, στο 0,316. Αυξήθηκε πάνω από 4 ποσοστιαίες μονάδες σε Φινλανδία, Γερμανία, Ισραήλ, Λουξεμβούργο, Νέα Ζηλανδία, Σουηδία και ΗΠΑ, «λόγω της κρίσης, της αβεβαιότητας και της ανισότητας», παρέμεινε σχετικά σταθερός σε Γαλλία, Ουγγαρία και Βέλγιο, ενώ υποχώρησε σε Ελλάδα και Τουρκία. Σύμφωνα, πάντως, με την έκθεση του ΟΟΣΑ, η μεγαλύτερη ανισότητα καταγράφεται στις ΗΠΑ, με το μετά φόρων εισόδημα για το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού να υπερδιπλασιάζεται -από 8% το 1979 σε 17% το 2007. Την ίδια περίοδο, το εισοδηματικό? μερίδιο του φτωχότερου 20% του πληθυσμού μειώθηκε από 7% στο 5%.