Μία ιστορία 71 χρόνων

του Παρατηρητή.

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία μπαίνει σε μία άγνωστη περιοχή. Οι γνώσεις και η ιστορική εμπειρία που έχουν αυτή τη στιγμή ακόμα και οι πιο έγκυροι οικονομολόγοι δεν μπορούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για το μέλλον , ενώ οι πολιτικοί ενδεχομένως να μη έχουν κατανοήσει ακόμα τις επιπτώσεις για το σύγχρονο ελληνικό κράτος ο δρόμος που ακολουθούν. Η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας , η συρρίκνωση της εμπορικής δραστηριότητας μέσω της περιορισμένης ζήτησης είναι προοπτικές που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Επίσης κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το αύριο της ελληνικής οικονομίας είναι σχεδόν συνυφασμένο με την αύξηση του ποσοστού συγκέντρωσης αλλά και με τον αφελληνισμό σημαντικών ελληνικών επιχειρήσεων. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και εκποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας σε ένα περιβάλλον επιτροπείας δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά ως προς την δυνατότητα ελέγχου των διαδικασιών και του καθορισμού του τιμήματος. Οι πιθανολογούμενες κρατικοποιήσεις τραπεζών δημιουργούν βάσιμες υπόνοιες απομάκρυνσης των σημερινών τους μετόχων -σε πρώτη φάση- και ιδιωτικοποίησης –σε δεύτερη φάση-. Το ζητούμενο πλέον είναι οι διαδικασίες , η ταχύτητα και η εθνικότητα εκείνων που θα οδηγήσουν το μέσο έλληνα σε αυτή την πορεία προς το αδιέξοδο.

Το σίγουρο είναι ότι τις ημέρες του «ΟΧΙ», κάποιοι είπαν ΝΑΙ στην εκχώρηση του δικαιώματος ο ελληνικός λαός να αποφασίζει για το μέλλον του. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι αυτοί που άκουσαν το «ΟΧΙ» πριν 71 χρόνια επέστρεψαν αφού κάποιοι τους άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες. Πάντως για την οικονομική τους δράση πριν από 71 χρόνια έχουμε αρκετά στοιχεία και πληροφορίες.

Ο Ηλίας Βενέζης, στην μία έκδοση του 1955 με τίτλο « Χρονικόν της Τραπέζης της Ελλάδος» αναφέρει : «Οι κατακτηταί της Ελλάδος ηθέλησα την Τράπεζα της Ελλάδος ως ορμητήριον δια την καταλήστευσιν και την οικονομική απαθλίωσιν του τόπου. Δια να κατευθύνουν από το ορμητήριον αυτό τη την πολιτεία του , και διά να εξουσιάζουν την Τράπεζαν, εγκατέστησαν Επιτρόπους των εις την Τράπεζαν ολίγον καιρόν με την κατάληψιν των Αθηνών» (σελ.280).Στην σχετική απόφαση του Πληρεξουσίου του Ραϊχ για την Ελλάδα η κίνηση αυτή αποδίδεται στην ανάγκη για «προστασία της ελληνικής οικονομίας αναφορικών προς τα τραπεζικά και χρηματικά ζητήματα…» Οι περιγραφές για τον τρόπο και την μέθοδο που άρπαξαν από τους επιχειρηματίες τις επιχειρήσεις τους περιγράφονται σε ένα βιβλίο του μακαρίτη Στράτου εκ των ιδρυτών της Πειραϊκής Πατραϊκής. Για να το πούμε απλά , οι γερμανικές εταιρίες με τις οποίες είχαν προπολεμικά συνεργασίες χρησιμοποίησαν ποικίλες μεθόδους για να εισχωρήσουν «σε σημαντικούς οικονομικούς τομέις στην Ελλάδα: δήμευση, ενοικίαση, αναγκαστική πώληση, κατάσχεση μεριδίων και αναγκαστική επέκταση των γερμανικών κεφαλαίων σε ελληνικές εταιρίες…» (Ιστορία Ελληνικού ΕΘνους τόμος ΙΣΤ σελίδα 58).

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται

Τώρα, τι σημαίνουν όλα αυτά, σήμερα, για την διαδικασία εκποίησης εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων παραθαλλάσιας γης δεν μπορούμε να σας πούμε με σιγουριά. Μπορεί να μη σημαίνει τίποτε ή μπορεί ο γνωστός γερμανικός  τουριστικός κολοσσος να αγοράσει τα φιλέτα σε τιμή ξεροκόματου και έτσι να πραγματοποιηθεί το όνειρο του γερμανού εργάτη να απολαμβάνει τον ελληνικό ήλιο και τη θάλασσα , τρώγοντας και καμιά σαλάτα πέραν απο τη φέτα το καρπόύζι που συνήθιζε μέχρι σήμερα.  Τότε , η σημερινή κυβέρνηση θα μπορεί να καυχιέται για τη συμβολή της , στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.