Η υποχρέωση της αντίστασης

Ορισμένες φορές αναρωτιόμαστε, όλοι στην συντακτική ομάδα αυτής της εφημερίδας , "τι ακριβώς κάνουμε". Σε αυτά τα δύο χρόνια έχουμε πετύχει πολλά. Από το μηδέν φθάσαμε να γίνουμε με την βοήθεια σας μία από τις πιο μεγάλες ηλεκτρονικές εφημερίδες. Καταφέραμε , εκφράζοντας ένα διαφορετικό και πολλές φορές αιρετικό λόγο να παρεμβαίνουμε στα τεκταινόμενα προειδοποιώντας για αυτά που έρχονται και ορθώνοντας τη φωνή μας σε όσα γίνονται. Πετύχαμε να δώσουμε μία διαφορετική οπτική στην αγορά ακινήτων αποτινάσσοντας τη στείρα λογική της παρουσίασης τιμών και υιοθετώντας μία συνθετική ανάλυση της αγοράς που ξεκινά από την δημογραφική εξέλιξη και καταλήγει στην περιβαλλοντική ανάλυση. Επιχειρήσαμε , να αναδείξουμε το ρόλο της πολιτικής στην αγορά ακινήτων πιστεύοντας ότι τα εκατομμύρια των ιδιοκτητών αποτελούν τη πιο ισχυρή πολιτική φωνή στην χώρα.

Παρόλα αυτά είμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένοι για το μέλλον . Για το μέλλον που έρχεται και επηρεάζει όλους μας. Διαπιστώσαμε ότι επιχειρείται ,αργά αλλά σταθερά , να αποκοπεί ο έλληνας από την ιδιοκτησία . Αισθανόμαστε ότι έχει ξεκινήσει μία αργή αλλά μεθοδική προσπάθεια να «σπάσει» η σχέση του έλληνα με την γη και το τούβλο. Διαισθανθήκαμε ότι ο απηνής διωγμός της ιδιοκτησίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια να διαρραγεί η αλυσίδα της μεταβίβασης της ιδιοκτησίας από πατέρα σε γιό και από παππού σε εγγονό. Λες και στα δύο αυτά χρόνια , αυτοί που μας κυβερνούν έχουν βαλθεί να αναγκάσουν τους έλληνες να θεωρήσουν το ακίνητο ως κατάρα .

Διαπιστώσαμε ότι ο λόγος, όσον αφορά στην ακίνητη περιουσία ,έχει πάψει πλέον να επικεντρώνεται σε έννοιες όπως : υπεραξία, αποδόσεις και επενδύσεις. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο μέσος έλληνας έχει πάψει να διαβάζει τις αγγελίες και να φαντάζεται το εαυτό του σε ένα καλύτερο σπίτι . Πειστήκαμε ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που ονειρεύονται ότι τα δύο νοίκια θα φτάνουν για να καλύψουν τα έξοδα των γηρατειών τους. Για ένα πράγμα όμως είμαστε σίγουροι: Κάθε μέρα που περνά όλο και λιγοστεύουν οι έλληνες που βλέπουν την ακίνητη περιουσία στα όνειρα τους. Οι περισσότεροι την αντιμετωπίζουν ως ένα εργαλείο για να πληρώνουν φόρους . Κοντολογίς η ευλογία της ακίνητης περιουσίας έχει γίνει για πολλούς σαν το μεσαιωνικό τροχό των βασανιστηρίων.

Πραγματικά, δεν αξίζει το κόπο να απαριθμήσουμε τις πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας με τις οποίες επιχειρείται η αρπαγή της ακίνητης περιουσίας των ελλήνων. Ο αναγνώστης μας είναι και έξυπνος και ευαίσθητος για να κατανοήσει πως και πότε γίνεται αυτό. Αυτό όμως που μας προκαλεί δέος είναι : η σιωπή. Ναι, η σιωπή και η απάθεια μπροστά σε κάθε νέα φορολογία που φέρνει πιο κοντά τον έλληνα στην σκέψη : «να το πουλήσω για να ησυχάσω». Και εξοργιζόμαστε.

Μα δεν είναι δυνατόν, αυτό το μοναδικό οικόπεδο να περάσει σιωπηλά στα χέρια των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων σκεπτόμαστε . Δεν είναι δυνατόν , μία ράτσα που έχει ιστορικά αποδείξει ότι ανθίσταται στους κάθε λογής βαρβάρους να σιωπά και να σκύβει το κεφάλι, μονολογούμε . Δεν είναι δυνατόν να μη συνειδητοποιούμε ότι η γη μας είμαστε εμείς, αναρωτιόμαστε . Το σήμερα και το αύριο μας .Γιατί , η γη και τα τούβλα είναι τα μοναδικά σημάδια που θα κάνουν να παιδιά μας να σκεφτούν : «Αυτό το πήρα από τον πατέρα μου».

Ειλικρινά αναλογιστήκαμε πολλές φορές : Που πηγαίνουμε; Εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε απάντηση και ξέρετε γιατί; Διότι διαπιστώσαμε ότι ως έλληνες έχουμε σταματήσει πια να αντιστεκόμαστε. Έχουμε σταματήσει να παλεύουμε για τη σπιθαμή της γης που αποκτήσαμε είτε από τους προγόνους μας είτε από τον ιδρώτα μας. Με έκπληξη βλέπουμε τους έλληνες να προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι «το να χαθεί το χωραφάκι» είναι κάτι το σχεδόν αναπόφευκτο. Με περισσή μελαγχολία διαβάζουμε για κάποιους που στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν θυσιάστηκαν για αυτό το χωραφάκι. Και τότε , όλοι που είμαστε στην συντακτική ομάδα νοιώθουμε την στυφή γεύση του ματαίου να απλώνεται στη ψυχή και στο μυαλό μας. Και πραγματικά τότε αισθανόμαστε θλίψη. Αισθανόμαστε ότι αποτύχαμε . Αισθανόμαστε σαν Δον Κιχώτηδες που πολεμάμε για μία Δουλτσινέα που υπάρχει μόνο στην φαντασία μας. Και τότε σκεφτόμαστε : μήπως ήλθε η ώρα να τα παρατήσουμε;

Όχι όμως, δεν θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Δεν θα μας κάνουν κάποιοι, να τραπούμε σε φυγή. Θα μείνουμε για να υπερασπιστούμε το ιερό δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Γιατί αυτή την ιδιοκτησία έχουν στοχοποιήσει και για αυτό το συνταγματικό δικαίωμα αξίζει κάποιος να αγωνίζεται.