Άστεγοι, άδεια κτήρια και φαντασία

Ένας απλός περίπατος στο κέντρο της Αθήνας και εύκολα παρατηρεί κανείς τα εξής: ενοικιαστήρια και άστεγους.

Οι άστεγοι πανελλαδικά υπολογίζονται, περίπου, μεταξύ 17.000 με 20.000 ατόμα. Οι λόγοι που έχουν οδηγήσει κάποιον στο να κοιμάται στο παγκάκι είναι πολλοί. Χρεωκοπημένοι μεσήλικες, χρήστες ουσιών, τρελοί. Οι συμπολίτες μας που δεν έχουν στέγη είναι χιλιάδες και ο αριθμός τους συνεχώς αυξάνεται.

Παράλληλα, η ύφεση στην οικονομία αφήνει τα σημάδια της στα κτήρια. Δρόμοι που έσφυζαν από ζωή, σιγά σιγά ερημώνουν. Τα ενοικιαστήρια, πολλά. Τα άδεια κτήρια, επίσης, πολλά. Οι άστεγοι, και αυτοί πολλοί.

Προφανώς η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο κοινωνικό ζήτημα. Δεν έχει χαράξει καμία πολιτική πρόνοιας για όσους αναγκάζονται να κοιμηθούν στο δρόμο και «πετάει το μπαλάκι» στη τοπική αυτοδιοίκηση. Μόνο που το πρόβλημα δεν είναι αυτοδιοικητικού (ή «αισθητικού») χαρακτήρα αλλά κοινωνικο-οικονομικό.

Μία τολμηρή κίνηση από πλευράς κράτους θα ήταν να ενοικιάσει άδεια κτήρια ιδιωτών στο κέντρο της Αθήνας μετατρέποντας τα σε δημόσιες στέγες. Υπάρχουν τα χρήματα να το κάνει; Θεωρητικά πάντα υπάρχουν αλλά η κατανομή των πόρων δεν ευνοεί τέτοιες κινήσεις τη συγκεκριμένη οικονομική περίοδο. Θέλει να το κάνει; Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική.

Με τη φτώχεια και την εγκληματικότητα να αυξάνεται, όμως, και την εξαθλίωση στο κέντρο της Αθήνας να «περνάει» τα σύνορα της Ομόνοιας, ίσως η κυβέρνηση θα έπρεπε να σκεφτεί λίγο πιο δημιουργικά.