Ο αριθμός των αστέγων στην Ελλάδα έχει το τελευταίο διάστημα αυξηθεί κατακόρυφα. Η διόγκωση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων που οδηγούν στην απώλεια της στέγης αποτελεί ένα αρνητικό φαινόμενο που δεν καταγράφεται πια μόνο στις μεγαλουπόλεις, αλλά εξαπλώνεται και στην περιφέρεια. Οι άστεγοι δεν είναι μόνο μετανάστες μετακινούμενοι ή εσωτερικοί, άποροι, επαίτες ή χρήστες ψυχοτρόπων. Είναι και πολλοί Έλληνες, σε νέα και παραγωγική ηλικία, χωρίς ασθένειες και εξαρτήσεις, που έχασαν τη δουλειά τους και αδυνατούν να συντηρήσουν ένα σπίτι. Σύμφωνα με στοιχεία ανθρωπιστικών οργανώσεων, οι άστεγοι στην Ελλάδα υπερβαίνουν τους 20.000 ανθρώπους. Η Πολιτεία καταβάλλει προσπάθειες να αντιμετωπίσει το οξύ αυτό κοινωνικό πρόβλημα. Ωστόσο, οι παρεχόμενες υπηρεσίες στοχεύουν πρώτιστα στην ανακούφιση των βασικών αναγκών επιβίωσης (προσωρινή στέγη, διατροφή, ένδυση), ενός ελάχιστου τμήματος του πληθυσμού των αστέγων, ενώ η εξειδικευμένη βοήθεια είναι ανύπαρκτη, την ώρα που άλλες ευρωπαϊκές χώρες συζητούν μέτρα για την εξάλειψη του φαινομένου.