Στο τέταρτο δρόμο είναι το ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Τα στοιχεία που ήρθαν χθες στην δημοσιότητα για την ελληνική οικονομία είναι πράγματι απογοητευτικά. Αρνητική ανάπτυξη 3,5% , ανεργία πάνω από 12% , οικοδομή 60% περίπου κάτω σε διάστημα τριών ετών, τουρισμός με απώλειες κυρίως στις εισπράξεις, βιομηχανική παραγωγή σε τροχιά πτώσης και όγκος λιανικών πωλήσεων σε συνεχή πτωτική τροχιά. Κοντολογίς η πραγματική οικονομία προσπαθεί να ισορροπήσει στην κόψη του ξυραφιού και από πουθενά δεν φαίνεται μία αχτίνα φωτός για το αύριο. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά ο επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου αποφάσισε να κάνει το «ποιοτικό άλμα». Από την Πάρο λοιπόν έκρινε ότι ήλθε η ώρα να ανακαλύψει τον «τέταρτο δρόμο» προς τον σοσιαλισμό. Κάθε λογικός άνθρωπος που άκουσε την καινούργια σοφιστεία του κ. Παπανδρέου , σίγουρα προβληματίστηκε για το αν μπορεί να συνειδητοποιήσει το τι ακριβώς γίνεται σε αυτή την χώρα όπου σχεδόν 600.000 πολίτες της είναι χωρίς δουλειά και εκατοντάδες άλλοι φοβούνται ότι το φθινόπωρο που θα έλθει θα βρεθούν εκτός εργασιακής αγοράς. Και να ήταν μόνο αυτό; Όσο και αν κρίνονται υπερβολικές οι εκτιμήσεις για «λουκέτο» 100.000 επιχειρήσεων τους προσεχείς μήνες το σίγουρο είναι ότι αρκετές χιλιάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο του εμπορίου, των υπηρεσιών , της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας θα αναγκαστούν να κλείσουν. Τι σημαίνει αυτό;

Μπορεί οι « εξ εσπερίας» σύμβουλοι του , να χαρακτηρίζουν την εξέλιξη αυτή ως απαραίτητο δεινό σε μία διαδικασία εξυγίανσης αλλά για τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους αυτό σημαίνει ΑΔΙΕΞΟΔΟ . Σημαίνει ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ. Και όλα αυτά σε μία κοινωνία η οποία ανεξάρτητα από τα «στραβά και τα ανάποδα» που είχε –και έχει- θεωρούσε την κοινωνική προστασία αναπόσπαστο κομμάτι της. Κάποιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι όλα αυτά αποτελούν το τίμημα στην προσπάθεια που γίνεται για δημοσιονομική εξυγίανση.

Αυτό θα ήταν ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα αν δεν είχαν μεσολαβήσει από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Μάρτιο κινήσεις και πολιτικές που μετέτρεψαν μία συνηθισμένη για την χώρα δημοσιονομική δυσκολία σε κρίση χρέους και δανεισμού. Γιατί , σίγουρα η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική αν η εκλεγμένη Κυβέρνηση δεν προσπαθούσε σε όλους τους τόνους να κάνει παγκοσμίως γνωστά τα προβλήματα του ελλείμματος και του χρέους που αντιμετώπιζε η ελληνική οικονομία. Για τους πιο δύσπιστους να πούμε ότι πέρυσι τέτοιο καιρό το ΔΝΤ μίλαγε για έλλειμμα της τάξης του 7% σε επίσημο κείμενο του ενώ ανάλογες εκτιμήσεις είχε διατυπώσει το καλοκαίρι του 2009 και η ΕΕ .

Σήμερα, όμως όλοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και να δεχτούμε σχεδόν ως νομοτέλεια μία κατάσταση που οι ίδιοι διαμόρφωσαν και η οποία απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι η ελληνική κοινωνία είναι ένα συνονθύλευμα απατεώνων, φοροφυγάδων και διεφθαρμένων , η καθημερινότητα τους διαψεύδει καθημερινά. Το πιο τρανό παράδειγμα αποτυχίας είναι η υστέρηση των εσόδων.

Είναι εύκολο να την φορτώνουν στους έλληνες φοροφυγάδες όμως ότι και να λένε ότι και να κάνουν πρόκειται για τον αδιάψευστο μάρτυρα αποτυχίας και προάγγελος ακόμα μεγαλύτερων δεινών για την ελληνική κοινωνία. Η μείωση λοιπόν των φόρων που εισπράττονται είναι αποτέλεσμα της συρρίκνωσης της οικονομίας και όχι της απροθυμίας των ελλήνων να πληρώσουν φόρους. Φυσικά στην ελληνική οικονομία υπάρχει φοροδιαφυγή αλλά ας έλθουν να μας πουν σε ποια χώρα του κόσμους δεν υπάρχει. Ας ρωτήσουν τα τζιμάνια της τρόικας που δίνουν συνεντεύξεις πόση είναι η «μαύρη οικονομία » στις ΗΠΑ. Και επειδή δεν θα απαντήσουν να τους πούμε ότι σύμφωνα με επίσημες εκθέσεις ξεπερνά το 10%.!!! Ας ρωτήσουν στην συγκροτημένη Γερμανία πόση είναι η φοροδιαφυγή και να δεν απαντήσουν ας τους στείλουν το φάκελο της SIEMENS μήπως τυχόν «θυμηθούν».

Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι η ελληνική οικονομία είναι η μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο με γιγαντωμένη την παραοικονομία μήπως ο πραγματικό υπεύθυνος είναι το ίδιο το κράτος;

Που πήγαν τα λεφτά των ΤΕΜΠΕ;

Πως διασφαλίζουν ότι τα πακέτα ενίσχυσης θα φθάσουν στον μικρομεσαίο που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης με την επιχείρηση του;

Γιατί ενώ ενισχύουν –και καλώς –τις τράπεζες δεν τις αναγκάζουν να διοχετεύσουν μέρος της βοήθειας σε επιλεγμένες προβληματικές δραστηριότητες;

Γιατί οδηγούν κλάδους ολόκληρους της ελληνικής οικονομίας όπως για παράδειγμα την οικοδομή στην συρρίκνωση;

Γιατί, προωθούν συστηματικά ρυθμίσεις που οδηγούν στο ακόμα μεγαλύτερο γιγάντωμα των μεγάλων και εγκαταλείπουν στην τύχη τους μικρούς που σύμφωνα με τις προεκλογικές δηλώσεις τους αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας;

Γιατί μεθοδεύουν τον αφελληνισμό της ελληνικής οικονομίας;

Γιατί με μεθοδικό τρόπο απαξιώνουν τα περιουσιακά στοιχεία των ελλήνων;

Αν λοιπόν , αναζητούν το τέταρτο δρόμο προς τον « σοσιαλισμό» μάλλον δεν θα χρειαστεί να κουραστούν πολύ γιατί ήδη τον έχουν βρει. Σε αυτό όμως που θα πρέπει να απαντήσουν άμεσα είναι αν ο δρόμος αυτός οδηγεί στον σοσιαλισμό…