Οι φόροι ακινήτων στην ΕΕ

Στη Γαλλία, προβλέπονται φόροι και συμβολαιογραφικά έξοδα αγοράς κτισμένου ακινήτου σε ποσοστό 7% έως 10% της τιμής πώλησης. Και φόροι κατοχής (κατοίκησης και ιδιοκτησίας) των οποίων ο συντελεστής προσδιορίζεται από τους ΟΤΑ, ενώ η φορολογητέα αξία καθορίζεται από το κεντρικό κράτος. Το τελευταίο συλλέγει τους φόρους τους οποίους αποδίδει στους ΟΤΑ. Στη χώρα , προβλέπεται φόρος υπεραξίας (εάν η περιουσία των Γάλλων ακόμη και εάν είναι κάτοικοι εξωτερικού) υπερβαίνουν το 1,3 εκατ. ευρώ, ενώ οι κάτοικοι Γαλλίας έχουν έκπτωση 30% επί της αξίας της κύριας κατοικίας. Σε αντίθεση με τον εγχώριο παραλογισμό των αντικειμενικών αξιών, στη Γαλλία την αξία της περιουσίας του υπολογίζουν τα ίδια τα νοικοκυριά. Ωστόσο, η γαλλική Εφορία μπορεί να υπολογίσει την αξία της περιουσίας των νοικοκυριών, διατηρώντας το δικαίωμα να αναζητήσει φόρους για την προηγούμενη δεκαετία. Τέλος στη Γαλλία προβλέπεται και φόρος υπεραξίας με βασικό συντελεστή 34,5% και συμπληρωματικό φόρο για μεγάλες υπεραξίες. Στη Γερμανία, υπάρχει φόρος κατοχής που αποδίδεται στους ΟΤΑ και διαφέρει για ακίνητα που εξυπηρετούν αγροτοκτηνοτροφικούς σκοπούς. Εκεί φόρος περιουσίας δεν υφίσταται ούτε φόρος υπεραξίας, αρκεί το ακίνητο να έχει διακρατηθεί για τουλάχιστον μία δεκαετία και ο πωλητής να μην είναι επαγγελματίας. Στην Αγγλία, προβλέπεται φόρος μεταβίβασης συναρτήσει της αξίας του ακινήτου και φόρος κατοχής που προσδιορίζεται και συλλέγεται από τους ΟΤΑ. Δεν υφίσταται φόρος περιουσίας, ενώ φόρος επιβάλλεται στην υπεραξία μόνον εάν αυτή προέρχεται από επενδυτικά ακίνητα, δευτερεύουσες κατοικίες, επαγγελματικά και αγροτικά ακίνητα.