Ο παραλογισμός του φόρου υπεραξίας

Την επαναφορά του φόρου υπεραξίας από φέτος σχεδιάζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, προκειμένου να φορολογηθεί το όποιο κέρδος έχει ένας πωλητής ακινήτου την ημέρα που το μεταβιβάζει σε άλλον, σε σύγκριση με την ημέρα που το απέκτησε. Κατά πάσα πιθανότητα, ο φορολογικός συντελεστής θα βρίσκεται στο 20% επί του κέρδους του πωλητή, υπολογιζόμενου με βάση την αντικειμενική αξία του ακινήτου, ενώ δεν αποκλείεται να ισχύσουν και συντελεστές παλαιότητας, ώστε να υπάρχει μία μικρή ελάφρυνση για τα παλιά ακίνητα. Ωστόσο, προς τον παρόν το τοπίο παραμένει θολό σε ό,τι αφορά τον τρόπο εφαρμογής του νέου μέτρου. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση , ο φόρος υπεραξίας θα ισχύσει για όσα ακίνητα θα αποκτηθούν μετά την 1η Ιανουαρίου 2013 και οι νέοι ιδιοκτήτες τους θα φορολογηθούν επί του όποιου κέρδους τους, όταν τα πουλήσουν. Σε αυτήν την περίπτωση, ο φόρος υπεραξίας δεν «αγγίζει» κανέναν από τους ήδη ιδιοκτήτες ακινήτων, ακόμη κι αν στο μέλλον πουλήσουν την περιουσία τους. Ομως, το παραπάνω δεν αναφέρεται στο σχέδιο νόμου για την επιβολή του φόρου υπεραξίας, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθούν παρερμηνείες στις υπηρεσίες της Πολιτείας και κατά συνέπεια να επιβαρυνθούν υπέρμετρα και άδικα φορολογικά οι πωλητές των ακινήτων, ακόμη κι αν απέκτησαν το πωληθέν ακίνητο πριν από το 2013. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ο φόρος υπεραξίας ισχύει και λειτουργεί, όμως εκεί δεν υπάρχει φόρος μεταβίβασης, με εξαίρεση το Βέλγιο. Σε περίπτωση που ισχύσουν όσα αναφέρει η εισηγητική έκθεση και η τιμή βάσης της φορολόγησης καθοριστεί με τα ισχύοντα μετά την 1η Ιανουαρίου 2013, κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο συγκεκριμένος φόρος είναι άδικος. Ομως, αν δε γίνει κάτι τέτοιο, θα είναι καταστροφική η φορολογική επιβάρυνση των πωλητών, τη στιγμή που θα έχουν εισπράξει πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με την τιμή αγοράς του ακινήτου στο παρελθόν.