Τα καταστήματα των πιστωτικών ιδρυμάτων τείνουν να εξελιχθούν σε κέντρα... αναδιάρθρωσης οφειλών λόγω της αυξημένης ζήτησης για ρύθμιση στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων από νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι τράπεζες προχωρούν σε αλλαγή των όρων εξόφλησης των δανείων που έχουν χορηγήσει στο παρελθόν μειώνοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο τη μηνιαία δόση είτε σε προσωρινή είτε σε μόνιμη βάση. Τα «όπλα» που χρησιμοποιούν για να το πετύχουν αυτό είναι η επιμήκυνση της διάρκειας εξόφλησης, η παροχή περιόδου χάριτος, η μεταφορά υπολοίπων σε προγράμματα με χαμηλότερα επιτόκια ή ακόμη και το «κούρεμα» μιας οφειλής. Βέβαια οι τράπεζες ελέγχουν εξονυχιστικά τα σχετικά αιτήματα και διευκολύνουν μόνον όσους αποδεδειγμένα δεν μπορούν να συνεχίσουν την αποπληρωμή των δανείων τους. Οι παροχές αυτές δεν προσφέρονται δωρεάν, καθώς ο δανειολήπτης μπορεί μεν να πληρώνει μικρότερη δόση αλλά τελικώς επιβαρύνεται με περισσότερους τόκους.