Ο σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει την τιμή του χρυσού είναι τα αποθέματα που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο. Αυτή είναι μια κληρονομιά από την εποχή του χρυσού κανόνα που διήρκεσε απο το 1821 μέχρι και το 1971. Σύμφωνα με στοιχεία το 2003, αυτό το απόθεμα αποτελούνταν από 33.000 τόνους .Εκτιμάται ότι μόλις το 10% του βάρους αυτού προέρχεται απο εξορρυκτικές δραστηριότητες και προωθείται στην αγορά . Δηλαδή οι κεντρικές τράπεζες είναι ουσιαστικά οι ρυθμιστές της αγοράς αφού τα αποθέματα τους μπορούν να καλύψουν την ζήτηση για 10 χρόνια. Σήμερα στην πραγματικότητα , ο χρυσός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εμπόρευμα όπως το σιτάρι, το κακαο και το πετρέλαιο επομένως η στάση που θα πρέπει να κρατήσει ο επενδυτης απέναντι στον χρυσό συναρτάται άμεσα απο την προσφορά και τη ζήτηση. Η ιδιαίτερότητα του είναι όμως ότι αποτελεί και μία μορφή ασφάλισης σε περιοόδους πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας. Επίσης, ο χρυσός μπορεί να είναι χρήσιμη σε περιόδους υπερπληθωρισμού , δεδομένου ότι μπορεί να ασφαλίσει την αγοραστική δύναμη πολύ καλύτερα από ό, τι ένα χαρτονόμισμα κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων. Ωστόσο, αυτό ισχύει για τα περισσότερα αγαθά. Φυσικά , ο υπερπληθωρισμός με τα σημερινά δεδομένα είναι πολύ μακρυά και αυτό περιορίζει την χρησιμότητα του. Επομένως , με δεδομένο ότι η βιομηχανική ζήτηση αντιπροσωπεύει μόνο το 10% της συνολικής ζήτησης και το υπόλοιπο 90% ανάγκες επένδυσης, αποταμίευσης ή κερδοσκοπίας μήπως ήλθε η ώρα να γίνουμε πιο επιφυλακτική με το ράλυ των τιμών; Αν σκεφτεί κανείς πως πριν λίγα χρόνια τινάχθηκαν στα ύψη οι τιμές άλλων εμπορευμάτων και την ανώμαλη προσγείωση που ακολούθησε λίγη επιφυλακτικότητα δεν βλάπτει.