Ακίνητα χωρίς ιδιοκτήτη

Θεσµικοί περιορισµοί, κακή διαχείριση ή απαρχαιωµένα προγράµµατα εκµετάλλευσης της ακίνητης περιουσίας οδηγούν στην απαξίωση και τα λεγόµενα «λιµνάζοντα κληροδοτήµατα», δηλαδή τις περιουσίες ιδιωτών που πέρασαν σε ιδρύµατα και δηµόσιους οργανισµούς. Η ενίσχυση της αποκατάστασης και επανάχρησης των κενών κτιρίων θα πρέπει να γίνει µε ισχυρά κίνητρα για την αποτροπή της εγκατάλειψής τους αλλά και µε αντικίνητρα,. Αλλωστε, επιτυχηµένα παραδείγµατα από το εξωτερικό. Στο Παρίσι οι ιδιοκτήτες επιβαρύνονται κάθε δεκαετία για τη συντήρηση και αποκατάσταση των όψεων των κτιρίων. Στο Λονδίνο, όταν οι ιδιοκτήτες δεν δύνανται να προχωρήσουν σε εργασίες αποκατάστασης «τραυµατισµένων» κτιρίων, οι αρµόδιες υπηρεσίες τα επισκευάζουν και τα εκµεταλλεύονται ώσπου να γίνει απόσβεση των χρηµάτων που δαπανήθηκαν για τις εργασίες. Σε ορισµένες Πολιτείες των Ηνωµένων Πολιτειών ο πολίτης µπορεί να χάσει ακόµη και τα ιδιοκτησιακά του δικαιώµατα. Η υποβάθµιση του κέντρου της Αθήνας διαγράφεται και από τις καταγραφές της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον ∆ήµο Αθηναίων ο πληθυσµός το 2001 ήταν 789.166 µόνιµοι κάτοικοι και το 2011 µειώθηκαν σε 655.780. Με άλλα λόγια, 133.386 άνθρωποι εγκατέλειψαν την πόλη µέσα σε µία δεκαετία.