Η αλήθεια είναι ότι παρά τις κραυγές και τις θριαμβολογίες και τα σενάρια για επενδυτές που περιμένουν στην ουρά ελάχιστες είναι οι δουλειές που έχουν κλείσει. Αυτό άλλωστε γίνεται φανερο και απο τα στοιχεία για τις εισροές κεφαλαίων προκειμένου να πραγματοποιήσουν αγορές ακινήτων τα οποία ουσιαστικά δεν είναι παρά η αξία ενός ή δύο πολύ καλών εμπορικών κτιρίων στην καρδιά της Αθήνας. Οι κυριότεροι λόγοι που έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα τις συνομιλίες αυτές σε αδιέξοδο, είναι οι παρακάτω:
• Πρώτον, τα ξένα funds δεν ενδιαφέρονται για το σύνολο των ακινήτων , αλλά για ακίνητα που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά πχ θέση, απόδοση, χρήση. εκείνες που έχουν ένα ξεχωριστό «story» να παρουσιάσουν, όπως για παράδειγμα ένα ή και περισσότερα από τα παρακάτω χαρακτηριστικά: εξωστρεφή προσανατολισμό, καινοτόμα προϊόντα, δραστηριοποίηση σε υποσχόμενους κλάδους (όπως τουρισμός, ενέργεια, συγκεκριμένες δραστηριότητες της βιομηχανίας), ή και εταιρείες που θα ωφεληθούν από την κρίση καθώς πολλοί ανταγωνιστές έχουν αποχωρήσει, ή πρόκειται να αποχωρήσουν από την αγορά.
• Το δεύτερο κατά σειρά εμπόδιο, είναι η μέχρι σήμερα απροθυμία των ελληνικών τραπεζών να δεχτούν «κουρέματα» δανείων, ακόμη και σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που βρίσκονται σε πολύ βεβαρημένη θέση.
• Ένα ακόμη σημαντικό εμπόδιο για την ολοκλήρωση των deals είναι οι αρνητικές εκπλήξεις που βιώνουν οι ξένοι επενδυτές, όσο περισσότερο γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα.
• Οι Έλληνες ιδιοκτήτες κατηγορούν τους ξένους πως έρχονται για να αγοράσουν «για ένα κομμάτι ψωμί», ενώ οι ξένοι μέμφονται τους Έλληνες επιχειρηματίες ότι δεν έχουν προσαρμόσει επαρκώς τις απαιτήσεις τους στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης. Μεγάλες αποκλίσεις στα τιμήματα που είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν αγοραστές και πωλητές έχουμε ό στα ξενοδοχεία, παρά το γεγονός ότι σημαντικό ποσοστό αυτών έχει βγει προς πώληση), και στον ευρύτερο χώρο των ακινήτων (βλέπε ενδιαφέρον Ρώσων και Κινέζων). • Άλλα πιθανά εμπόδια είναι ότι ορισμένα ξένα funds έχουν ως πολιτική να τοποθετούνται από ένα ελάχιστο ποσό και πάνω (αφήνοντας έτσι έξω από το στόχαστρό τους πολλές επιχειρήσεις), ή ακόμη και η επιφύλαξη κάποιων ξένων για το επίπεδο της... εταιρικής διακυβέρνησης σε ορισμένες ελληνικές επιχειρήσεις.