Με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπεται η επαναφορά σε ισχύ της διάταξης της παρ. 18 του άρθρου 24 του ν. 2130/1993, σύμφωνα με την οποία οι πωλητές, πριν τη μεταβίβαση πάσης φύσεως ακινήτων, υποχρεούνται να προσκομίζουν συμβολαιογραφικό έγγραφο περί μη ύπαρξης οφειλής από Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (Τ.Α.Π.). Επίσης ορίζεται ότι, δεν υπόκεινται σε Τ.Α.Π. τα δικαιώματα σε ακίνητα, για τα οποία υφίσταται απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης (ρυμοτομικό βάρος, ρυμοτομική απαλλοτρίωση, ή για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος κ.λπ.), η οποία έχει επιβληθεί από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης. Η εν λόγω απαλλαγή ισχύει αποκλειστικά κατά το μέρος για το οποίο υφίσταται η ως άνω απαγόρευση. Βεβαιωμένες οφειλές από Τ.Α.Π. που έχει επιβληθεί στα ανωτέρω ακίνητα διαγράφονται, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, κατά το μέρος στο οποίο υφίσταται η εν λόγω απαγόρευση, (άρθρα 59 - 60)

Το 2010 να είναι καλύτερο για την αγορά ακινήτων σε σχέση με το προηγούμενο  έτος ; Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι θα είναι δυσκολότερη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα έλθει η συντέλεια του κόσμου. Αντίθετα , μέσα από τις δυσκολίες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η αγορά θα αναδειχθούν ευκαιρίες οι οποίες πολύ δύσκολα θα εμφανισθούν ξανά. Η διαχείριση της ρευστότητας , από κείνους που την διαθέτουν, θα είναι ο καταλύτης για την εκμετάλλευση των ευκαιριών.

Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί που υποστηρίζουν την άποψη ότι η διατήρηση υψηλής ρευστότητας πρέπει να γίνει ακόμα και με την ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων οι αποδόσεις των οποίων κρίνονται ως περιορισμένες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η πώληση ενός ακινήτου για την αγορά ενός άλλου πιο προσοδοφόρου μπορεί να αποδειχθεί κίνηση ματ στην επενδυτική σκακιέρα. Άλλωστε για τον επόμενο τουλάχιστον χρόνο , λένε , το μεγαλύτερο πρόβλημα ρευστότητας θα το αντιμετωπίσουν τα πιστωτικά ιδρύματα και για το λόγο αυτό τα επιτόκια που θα προσφέρουν για καταθέσεις θα είναι εξίσου υψηλά –μπορεί και υψηλότερα – από τα σημερινά.

Υπάρχουν , όμως και εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται σε αδυναμία να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια . Οι περισσότεροι από αυτούς αισθάνονται ότι βρίσκονται κάτω από την μόνιμη απειλή του πλειστηριασμού. Και όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όπως φαίνονται από μία πρώτη ματιά. Ήδη οι τράπεζες διαπιστώνουν ότι το να αποκτήσουν το σπίτι του δανειολήπτη απλώς επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την δική τους δυσμενή θέση . Και αυτό γιατί το υποθηκευμένο ακίνητο δεν βελτιώνει την κεφαλαιακή τους επάρκεια και ως εκ τούτου η ανάγκη για ρευστότητα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Αυτή είναι η αιτία που έχει ξεκινήσει μία συντονισμένη προσπάθεια από τα περισσότερα τραπεζικά ιδρύματα να συζητούν με τον δανειολήπτη ώστε να βρεθεί μία ρεαλιστική φόρμουλα για την εξυπηρέτηση του δανείου.

Όμως οι τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν και το ενδεχόμενο ακόμα και στην περίπτωση που το σπίτι βγει στο σφυρί να μη υπάρξει αγοραστής που να είναι διατεθειμένος να καταβάλλει την αντικειμενική του τιμή για να το αγοράσει. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλώς ότι οι τράπεζες προτιμούν να εξοφλούνται σιγά σιγά παρά να βγάζουν σπίτια στο σφυρί. Η διαπίστωση αυτή παρέχει στους δανειολήπτες την δυνατότητα να διαπραγματευτούν και να κερδίσουν όχι μόνο χρόνο αλλά και το …σπίτι τους.